بریده‌هایی از کتاب معجزه‌ بیان

باید بدانید بعد از انجام تمرین‌های این کتاب چه مدتی طول می‌کشد تا به صدایی سالم و صریح برسید؟ بهترین تمرین برای شروع، شعرخوانی می‌باشد. با ریتمی تند و کند تمرین کنید. - شعری را انتخاب کنید که بیانگر داستانی باشد و با حفظ کلمات تصاویری آن را با صدای بلند بخوانید. - حفظ کردن دیباچه‌ی گلستان سعدی و تمرین آن با صدایی بلند به شما کمک فراوانی می‌کند. منت خدای را عزّوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت، هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیاتست و چون برمی‌آید مفرح ذات، پس در هر نفس ۲ نعمت موجود است و بر هر نعمت شکری واجب. یک اجرای آزمایشی را فیلمبرداری کنید و بعد آنرا ببینید و ارزیابی کنید.

کسی که می‌گوید این تیپ من است من عوض‌شدنی نیستم، من انگیزه‌ای رشد ندارم، همین هستم، در واقع نمی‌خواهد انرژی بگذارد، نمی‌خواهد تلاش کند، نمی‌خواهد زحمتی بکشد باید بداند: (به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید) برای بزرگ شدن باید هزینه کرد. از وقت و انرژی و پول گذشت و مشتاق بالا رفتن بود

باید مطمئن باشید که هدفتان از نظر اخلاقی صحیح باشد. مٌبلغِ سیگار، مواد مخدر، الکل، کارهای غیرشرعی و غیراخلاقی و کارهای پرسود که نفعی برای جامعه ندارد، نباشید.

با مثال‌ها برای جنبه‌ی شخصی دادن به عقایدم استفاده می‌کنم. اصلاً معتقدم اگر استادی بلد باشد که مطلبی را با مثال، روشن و واضح نماید می‌تواند (فن بیان) تدریس کند.

۱- محکم و جدی شروع کنید. ۲- مسلط به موضوع باشید. ۳- مؤمن به حرف‌هایتان باشید. ۴- موضوع را محدود کنید. ۵- موضوع مفید را انتخاب کنید. ۶- موضوع را روشن کنید. ۷- مشوق مخاطب باشید. ۸- مطلب ذخیره داشته باشید. ۹- «مهم» سخنانتان را جلوه دهید. ۱۰- موضوعی را انتخاب کنید که مشتاق آن باشید. ۱۱- متحرک باشید. ۱۲- مقدمه کوتاه داشته باشید. ۱۳- «مثال» در موضوعتان باشد. ۱۴- مدام تمرین کنید.

با کمی همت به منافع خوب سخن گفتن در جمع بیندیشید که علاوه بر نام، برای شما نان هم می‌آورد. نفوذتان را بیشتر می‌کند و به سرعت شما را به شهرت می‌رساند.

شاید شما به یکی از دلایل زیر مخاطبان را خوب گوش نمی‌دهید: ۱- عدم تمرکز ۲- مقایسه کردن ۳- ذهن‌خوانی ۴- موعظه کردن ۵- مجادله کردن

۱- در لرستان نُه لر است و هر لری نُه نرّه لر هر نرّه لر نُه نرّه لر ۲- تاریده باد تیرگی تیره‌گون تاریکی در تاریک خانه تن ۳- سنگرسازان بی‌سنگ تیغ را سراب و سور و ساط نامیدند.

به جای توجه به خنده‌ها و پچ‌پچ جمع، به جای توجه به استرس و لرزش دست و صدایم فقط به آنچه که می‌گفتم تمرکز کردم تا توانستم روی پاهای خودم بایستم مقاومت کنم و سخنران شوم.

سخن گفتن به موقع، سکوت کردن به موقع و خشم به موقع، نشانۀ عقل است. «سقراط»