بریده‌هایی از کتاب بهشت زیبای خدا، حقیقت دارد

برای آن‌هایی که هنوز در دام شک‌گرایی علمی هستند، کتاب ذهن تحول‌ناپذیر: روانشناسی در قرن بیست و یکم را که در سال ۲۰۰۷ منتشر شده است، پیشنهاد می‌کنم. شواهد هوشیاری خارج از جسم، در این تحلیل علمی بسیار دقیق، به خوبی مطرح شده‌اند. کتاب ذهن تحول‌ناپذیر شاهکاری از یک گروه معتبر، یعنی واحد مطالعات ادراکی دانشگاه ویرجینیا است.

خنده و طنز درواقع یادآور آنند که ما در این دنیا زندانی نیستیم، بلکه مسافریم.

جهان هستی هیچ شروع و پایانی ندارد و خداوند در ذره ذره‌ی آن حضور دارد

برای زندگی کردن دو راه وجود دارد. یکی این است که باور کنید هیچ معجزه‌ای وجود ندارد و دیگری این‌که باور کنید همه‌چیز معجزه است.

دو راه برای فریب خوردن وجود دارد. یکی باور آن چیزی‌ست که حقیقت ندارد و دیگری نپذیرفتن حقیقت است. سورن کرکگارد

به این فکر کن که همیشه به من می‌گفتی آدم اول باید مشاهده کنه و بعدش بره سراغ تفسیر.

هیچ‌یک از ما هرگز نامحبوب نیستیم. خالق ما، تک‌تک‌مان را عمیقآ شناخته و مراقب‌مان است و به ما، بیش‌ازحد درک و تصورمان، ارج می‌نهد.

اساسآ، ارزش واقعی یک انسان، با میزان آزادی او از خویشتن قابل سنجش است.

عشق صرفآ مهم‌ترین حقیقت احساسی نیست، بلکه مهم‌ترین حقیقت علمی نیز هست.

آگاهی افراد از هویت‌شان می‌تواند به طرز عجیبی موجب بهبود زندگی آن‌ها شود

انسان باید به دنبال آنچه هست باشد، نه آنچه تصور می‌کند باید باشد. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

شوخ‌طبعی، طنز و ترحم، خصوصیاتی هستند که ما انسان‌ها برای تحمل این دنیای رنج‌آور و ناعادل در خود پرورش می‌دهیم. همین‌طور نیز هست. اما علاوه بر حس تسلی، این خصوصیات که زودگذر، مقطعی، اما مهم هستند، ابزاری برای درک این حقیقت هستند که دشواری‌ها و رنج‌های این دنیا، در مقابل ما مخلوقات جاوید و قوی، هیچی بیش نیستند. خنده و طنز درواقع یادآور آنند که ما در این دنیا زندانی نیستیم، بلکه مسافریم.

مرگ بدن و مغز، پایان هوشیاری نیست و اینکه انسان پس از مرگ نیز به حیات ادامه می‌دهد. مهم‌تر اینکه این حیات، زیرنظر خدایی که تک‌تک ما را دوست دارد و برای ما و مقصد نهایی جهان هستی و تک‌تک موجودات آن اهمیت قائل است، ادامه پیدا می‌کند.

عشق و شفقت بسیار فراتر از مفاهیم انتزاعی هستند که بسیاری از ما می‌پنداریم. عشق و شفقت واقعی بوده و اساس قلمرو معنوی‌مان می‌باشند.

عشق، بدون شک، اساس همه‌چیز است. منظورم از عشق، مفهوم پیچیده و انتزاعی آن نیست بلکه همان نوع عادی عشق است که همه می‌شناسند ــ عشقی که نسبت به همسر و فرزندانمان و یا حتی حیواناتمان احساس می‌کنیم. در خالص‌ترین و قوی‌ترین شکل خود، این عشق، حسد یا خودخواهی ایجاد نمی‌کند، بلکه بی‌قید و شرط است. این عشق، مهم‌ترین حقیقت جهان هستی‌ست و واقعیتی فوق‌العاده باشکوه است که در هسته‌ی هر چیزی که وجود دارد یا وجود خواهد داشت، خانه دارد. هیچ‌کسی نمی‌تواند بدون اینکه این عشق را سرلوحه‌ی تمامی اعمالش قرار دهد، به درکی صحیح از اینکه ما که و چه هستیم دست یابد.

اگر واقعآ در جستجوی حقیقت باشید، لازم است که حداقل یک بار در زندگی، تا حد امکان، به همه‌چیز شک کنید. رنه دکارت

باید اراده کنم که از آنچه هستم دل بکنم تا بتوانم آنچه می‌خواهم شوم. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

متوجه می‌شدم که هرچه بالاتر می‌روم، پیشروی‌ام بیشتر و بیشتر به خودم و آنچه انجام می‌دهم بستگی دارد. اگر بسیار هیجان‌زده شده و غرق در این تجربه می‌شدم، سقوط می‌کردم و محکم به زمین می‌خوردم. اما اگر آهسته و با آرامش پیش می‌رفتم، آنگاه تندتر و تندتر، تا رسیدن به آسمان پر ستاره، بالا می‌رفتم.

«تو برای همیشه مورد علاقه و عزیز هستی.» «چیزی برای ترس وجود ندارد.» «تو نمی‌توانی کار اشتباهی انجام دهی.»

برای زندگی کردن دو راه وجود دارد. یکی این است که باور کنید هیچ معجزه‌ای وجود ندارد و دیگری این‌که باور کنید همه‌چیز معجزه است.