بریده‌هایی از کتاب اولین آژانس کارآگاهی زنان

« ما اولین کسانی بودیم که زمین را بعد از خلق آن توسط خدا، شخم زدیم. ما کسانی بودیم که غذا را بوجود آوردیم. ما کسانی بودیم که از مردان وقتی کوچک بودند، بزرگ شدند، مسن شدن و مردند، مراقبت کردیم. ما همیشه آنجا بودیم. اما فقط زن هستیم و هیچ کس ما را نمی‌بیند. »

به او نگاه کرد و لبخند زد و او با خودش فکر کرد: من خوشبخت هستم که او به من لبخند می‌زند. تو این دنیا هیچ کس من را دوست ندارد. الان کسی وجود دارد که من را دوست دارد و به من لبخند می‌زند.

خانم رموتسوی دوست نداشت آفریقا تغییر کند. دوست نداشت که مردمش مانند بقیه شوند. بی‌رحم و خودخواه شوند و یادشان برود که آفریقایی بودن به چه معنی است. و یا بدتر از همه از آفریقا بدشان بیاید. او چیزی به جز یک آفریقایی نبود و اگر روزی کسی پیشش می‌آمد و می‌گفت: « این قرص را بگیر و اگر آن را بخوری، تبدیل به یک آمریکایی می‌شوی. » او می‌گفت نه متشکرم. هیچ وقت این کار را نخواهم کرد.

او از خیال پردازی دست برداشت و به کارش پرداخت.

او از لحنش خوشش نیامد. صدایش مانند کاغذ سمباده زبر بود و انتهای لغات را می‌کشید، به طوریکه انگار نمی‌توانست حرفش را درست بزند.

کودک به وسیلۀ جادوگر دهکده ربوده شده و برای ساخت داروی درمانی کشته شده است. در این جا، در بوتسوانا، در اواخر قرن بیستم، زیر پرچم افتخار، در میان تمام چیزهایی که بوتسوانا را یک کشور مدرن نشان می‌دهد، این مسئله رخ می‌دهد و این قلب تاریکی به نواختن ادامه می‌دهد. یک بچه کشته می‌شود، زیرا یک فرد قدرتمند به پزشک ساحر دستور داده که دوایی عجیب برایش بسازد.

فقط از آنها بپرسید، و اگر چیزی شنیدید به آدرس زیر خبری بدهید. به نام خدا، ارنست‌مولای‌پکوتاتی

من تمام آدم‌هایی را که خدا آفریده، دوست دارم

به خدا فکر می‌کنم و این که وقتی در مقابلش ایستادم به من چه خواهد گفت.

من فکر می‌کنم تو مردی هستی که از اطلاعات خوشت می‌آید. تو به آن برای قدرتمند بودن، نیاز داری. به اطلاعات زیاد هم نیاز داری. این طور نیست؟

چشم‌ها به شما اجازه می‌دهند که درون افراد را ببینید، راهی که می‌توانید حقیقت واقعی آنها را ببینید.

 آیا مردها فکر می‌کنند می‌توانند به این راحتی ما را فریب بدهند. فکر می‌کنند ما احمق هستیم؟

در شب همه ما غریبه می‌شویم، حتی برای خودمان

بعضی وقت‌ها مردی ظاهر می‌شود و همه چیز را به هم می‌زند و زن‌ها تمام شادی‌شان را با رفتار بد از بین می‌برند.

ما در بوتسوانا یک داستانی داریم که درباره دو کودک است، یک برادر و یک خواهر که بوسیله یک گردباد به بهشت رفتند و دیدند که بهشت پر از گاوهای سفید است. این همان چیزی است که من دوست دارم فرض کنم و امیدوارم حقیقت داشته باشد. امیدوارم وقتی مُردم در جایی باشم که پر از گاوهای این شکلی باشد که بوی دوست داشتنی داشته باشند. اگر این آن چیزی باشد که منتظر من است، دوست دارم که فردا بروم، یا حتی امروز، همین لحظه.