بریده‌هایی از کتاب نهج البلاغه موضوعی (کتاب چهاردهم؛ سبک زندگی ۳)

تو صید در کمین نشستهٔ صیادی که هیچت گریزگاهی نیست، پس به‌هوش باش و بترس از این‌که مرگ در حال گناه و زشتی در رسد.

خداوند بر آستان مقدسش دربانی نگماشته تا بین تو و مهر او حجابی گردد، و تو را ناگزیر به آوردن میانجی نکرده است، و به جرم زشتکاری راه توبه‌ات را نبسته و در کیفرت شتاب ننموده و بازگشت تو را بی هیچ سرزنش پذیرا گشته‌است.

شهر دل را با یاد او آباد ساز

هیچ گنجی بی‌نیاز کننده‌تر از قناعت، و هیچ ثروتی فقر زداتر از خشنودی به روزی روزانه نیست.

خردمندی، بهره‌وری از تجربه‌هاست و بهترین تجربه آن که تو را پند آموزد.

طمع، آدمی را بر لب آب آورَد ولی تشنه برگردانَد، ضمانت کند امّا وفا نکند. ای بسا نوشنده آب که پیش از سیراب شدن گلو گیرش شود. هر قدر ارزش زرد و سرخ دنیا بیشتر آید از دست دادنش مصیبت‌بارتر باشد. آرزوهای دراز دیده بصیرت را کور کند، و بهره‌ها سراغ کسی رود که در پی‌اش نباشد.

ضرورت حفظ اعتدال در زندگی و دوری از اسراف و تبذیر

اگر از چیزی ترسیدی دل به دریا زن و در آن وارد شو، که این همه دو دلی سخت‌تر از ترسی است که احساس می‌کنی.

حکمت ۳۵۱: تا فرصت باقی است از هوس دست شویید ای اسیران هوس، آهسته‌تر آن که دل به دنیا داده و بدان روی کرده است تنها صدای پای مرگ او را ترسانَد که دیگر خیلی دیر شده است. ای مردم، به تربیت نفس خود پردازید و آن را از سقوط در دامچاله‌های عادات زشت باز دارید.

گاهی ممکن است آن کس که از نظر فکر برتر است خشنودی یا ناخشنودی، او را از فکر برتر باز دارد، و نیز آن که از همه پایدارتر و استوارتر است از نگاهی آزرده شود و کلمه‌ای او را دگرگون سازد.