بریده‌هایی از کتاب نهج البلاغه موضوعی (جلد هشتم؛ دنیاشناسی)

روزگار دو روز است:

روزی که به سود تو است طغیان مکن، و در روزی که به زیان تو است شکیبا باش (نک: حکمت ۳۹۰).

بیش از گذران زندگی مخواهید

هیچ کس از شاخسار دنیا سروری نچید مگر که پس از آن اشکی از چشمش چکید، و هرگز دنیا به کسی روی نیاورد و لبخند نزد مگر آنکه پس از چندی چهره درهم نمود و پشت کرد، و هرگز باران آرام و پر نعمت دنیا بر کسی نبارید مگر آنکه رگبار پربلا پس از آن فرو بارید

از سختی‌ها و رنجهایش جزع و فزع نکنید، که ارجمندی و افتخار آن تمام شدنی، و زیور و نعمتش پایان یافتنی، و سختی‌ها و رنجهایش دوام نیافتنی، و هر زمانی در آن- چه کم یا بسیار و چه خوش یا ناخوش- به انتها رسیدنی، و هر زنده‌ای در آن مردنی است.

خوشی یا ناخوشی دنیا ماندگار نباشد، و آنچه درگذرد گویی اصلًا نبوده است.