بریده‌هایی از کتاب قرآن گفتار الاهی

قرآن پاکترین و پیراسته‌ترین مائده و مأدبه الاهی است که با همه هویت خود یعنی با لفظ و محتوا بر جان پاک‌ترین و پیراسته‌ترین بنده الاهی فرود آمد و بیش از پانزده سده است که چون آفتابی بی‌مثال بر سرزمین جان جهانیان نورافشانی می‌کند و آنان را به برون رفت از تاریکی به نور فرا می‌خواند.

بنا بر نظریه جنگ تمدن‌ها که هانتینگتون نظریه پرداز آن بود، جهان وارد عرصه جنگ میان دو تمدن اسلام و مسیحیت شده است. بر این اساس، جهان مسیحیت می‌کوشد ابتکار عمل در این جنگ را بدست گرفته و کانون توجه مسلمانان و مهم‌ترین سند اعتبار اسلام یعنی قرآن را صدمه بزند.

باید از جبهه دیگر یاد کنیم که نامهربانانه و البته به زعم خود در جهت خدمت به قرآن صدماتی را به قرآن زده‌اند. مراد ما جبهه روشنفکران است.

شبهات آقای سروش در زمینه وحی قرآنی را می‌توان در سه شبهه خلاصه کرد که عبارتند از: ۱. قرآن کلام پیامبر اکرم است. به این معنا که او به عکس دیدگاه رایج و سنتی، معتقد است که پیامبر اکرم در فراهم آوردن قرآن نقش کلیدی داشته و از این جهت قرآن را باید بازتاب دانش و روحیات پیامبر اکرم و بلکه کلام او دانست. اساسی‌ترین مدعای آقای سروش در زمینه قرآن همین نکته است و سایر شبهات در گفتار او به عنوان شاهد و دلیل بر مدعا ذکر شده است. ۲. در آموزه‌های علمی قرآن خطا راه یافته است. آقای سروش معتقد است برخی از آیات علمی قرآن با دستاوردهای علمی ناسازگار است و این امر را شاهدی بر راهیافت خطا در آموزه‌های علمی قرآن می‌داند. ۳. قرآن پدیده‌ای تاریخمند است. از نظر آقای سروش قرآن پدیده‌ای تاریخمند است که عناصر فرهنگی عصر و منطقه نزول در انواع آیات قرآن راه یافته است.

مدعای آقای سروش که در مصاحبه و نامه خود از آن موکداً دفاع کرده است، آن است که قرآن سخن پیامبر (ص) است و نه سخن خداوند و از این جهت در آن خطا راه یافته است!

این کتاب به نقد دیدگاه های قرآنی آقای سروش اختصاص دارد، ما در این جا به برخی از لغزش‌های وی در حوزه قرآن شناخت اشاره می‌کنیم.

وحی انجام نگرفته است. چنان که در نمونه پیشگفته یعنی انتظار نزول وحی در باره تغییر قبله، هیچ کوششی از سوی پیامبر برای نزول وحی گزارش نشده و اساساً هیچ صاحب نظر مسلمانی در باره زلال ساختن جان پیامبر آن هم در دوران نزول قرآن به عنوان پیش شرط نزول آیات سخن نگفته است. ۲. چنان که در مورد انتظار نزول وحی برای تغییر قبله آوردیم، پیامبر پیوسته چشم به آسمان می‌دوخت