بریده‌هایی از کتاب امام مهدی(عج) و بانوان حریم ولایت

سیدبن طاووس نقل کرده که: سحرگاهی در سرداب مقدّس امام زمان (عج) در «سامرّاء» بودم. ناگهان صدای حضرت را شنیدم که برای شیعیان خود چنین دست به دعا برداشته بودند: «اللهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِیةِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کثِیرَةً اتِّکالًا عَلَی حُبِّنَا وَ وَلَایتِنَا فَإِنْ کانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَینَک وَ بَینَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کانَ مِنْهَا فِیمَا بَینَهُمْ فَأَصْلِحْ بَینَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُم الجَنَّةَ فَزَحْزِحْهُمْ عَنِ النّارِ وَ لا تَجْمَعْ بَینَهُمْ وَ بَینَ اَعْدائِک فِی سَخَطِک؛ خدایا! شیعیان ما از شعاع نور ما و باقیماندۀ طینت ما آفریده شده‌اند و گناهان زیادی را با اتّکاء به محبّت و ولایت ما، مرتکب شده‌اند؛ اگر گناهان آنها، مربوط به خود توست از آنها بگذر تا ما راضی شویم و اگر گناهان آنها به آنچه در میان خودشان است، مربوط می‌شود، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حقّ ماست به آنها بده تا راضی شوند و ایشان را به بهشت وارد کن و از آتش دور بدار و آنها را در عذاب خود با دشمنان ما شریک [و همنشین] منما.» مهدی (عج) از نسل فاطمه (س)

آیت الله حاج میرزا احمد سیبویه، از آقای شیخ حسین سامرّایی که از نقبای اهل منبر در «عراق» بودند، نقل کردند: در ایّامی که در سامرّاء مشرّف بودم، در روز جمعه‌ای هنگام عصر، به سرداب مقدّس رفتم. دیدم غیر از من کسی آنجا نیست. حالی پیدا کردم و متوجّه مقام حضرت صاحب الأمر (ع) شدم. در آن حال، صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: «به شیعیان و دوستان بگویید که خدا را به حقّ عمّه‌ام، حضرت زینب (س) قسم دهند که فرج مرا نزدیک گرداند.»

مرحوم آقای میرزا محمّدتقی شیرازی تشریف آوردند و صحبت از بیماری وبا شد و اینکه همۀ مردم در معرض خطر مرگ هستند. مرحوم میرزا فرمودند: اگر من حکمی بدهم، آیا لازم است انجام شود یا نه؟ همۀ اهل مجلس تصدیق نمودند و گفتند: بلی. سپس فرمود: من حکم می‌کنم که شیعیان ساکن سامرّاء از امروز تا ده روز همگی مشغول خواندن زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح شریف حضرت نرجس خاتون والدۀ ماجدۀ حضرت حجّت‌بن الحسن (عج) هدیه نمایند، تا این بلا از آنها دور شود! اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همۀ شیعیان مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند. از فردای آن روز، تلف شدن شیعیان متوقّف شد؛ ولی همه روزه عدّه‌ای از سنّی‌ها می‌مردند؛ به طوری که این امر بر همه آشکار گردیده بود. برخی از سنّی‌ها از آشناهای شیعه پرسیدند: سبب اینکه دیگر کسی از شما تلف نمی‌ شود چیست؟ شیعیان به آنها گفته بودند: زیارت عاشورا! آنها هم مشغول شدند و بلا از آنها هم برطرف گردید.

مهدی طاووس اهل بهشت است

تقدیم به ساحت مقدّس حضرت مولانا صاحب الزّمان ارواحنا له الفداء

از دست دادن مادر در کودکی حضرت زهرا (س) هنگامی‌که در خردسالی داغدار فراق غمبار مادر بی‌همتایش شد، گریان به دور پدر می‌چرخید و می‌پرسید: پدر جان! مادرم کجاست؟ جبرئیل امین در جواب بی‌تابی ایشان بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده و پیام آورد که: ای پیامبر! به فاطمه بگو مادرش اینک در بهشت پر طراوت و زیبای خدا، در کاخی از دُر سفید و لؤلؤ در کنار بانوانی چون مریم و آسیه است.

اسماء، همسر جعفر طیار نقل می‌کند که در لحظات پایان عمر حضرت زهرا (س) متوجّه آن بزرگ زنان عالم بودم، ایشان ابتدا غسل کرده و سپس لباس‌هایشان را عوض نمودند و در خانه مشغول به راز و نیاز خداوند متعال شدند. جلو رفتم، دیدم در حالی‌که رو به قبله نشسته‌اند. دست‌ها را بلند کرده، چنین دعا می‌نمایند: «اِلهی وَ سَیدی أسْأَلُک بِالَّذینَ اصْطَفَیتَهُمْ وَ بِبُکاءِ وَلَدی فی مُفارَقَتَی اَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شیعَتی وَ شیعَةِ ذُرِیتی؛ پروردگارا و بزرگا! به حقّ آنها که ایشان را برگزیدی و به گریه‌های فرزندانم [حسن و حسین] در فراق من، از تو می‌خواهم گنهکاران شیعیان من و شیعیان فرزندان مرا ببخشایی.»

سلام بر سر بریده شده در مهمانی [در کنار نهر] سلام بر کسی که ساکنان قریه‌ها او را دفن کردند. سلام بر کسی که شاهرگش بریده شده. سلام بر مدافع بدون یاورِ کمک کننده. سلام بر سپیدموی محاسن خضاب کرده. سلام بر گونه و رخسار خاک‌آلود. سلام بر بدن غارت شدۀ برهنه. سلام بر دندان‌های پیشین به هم کوبیده شده، توسط چوب [خیزران]. سلام بر سر افراشته شده. سلام بر جسم‌های عریان در بیابان‌های پهناور که گرگان درنده آنها را می‌گزند و درندگانی که مزّۀ خون و گوشت را چشیده، به گردشان می‌گردند.

چون قائم آل محمّد (ص) ظهور کند، انتقام خون همۀ مظلومان تاریخ، به دست آن منتقم الهی گرفته می‌شود و نخستین پرونده‌ای که در دادگاه حکومت حقّه رسیدگی می‌شود، پروندۀ محسن فاطمه (س) است، تازیانه‌ای بر پیکر قاتلش با دست نیرومند منتقم حقیقی نواخته شود که اگر بر کوه‌های دنیا زده شود، خاکستر گردند.»

«اللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کمِشْکاةٍ؛ و مشکات: حضرت محمّد (ص) است؛ فیها مِصباحٌ؛ مصباح، من هستم، فی زُجاجَةٍ: زُجاجَه حسن و حسین هستند؛ کَأَنَّها کَوکَبٌ دُرِّیٌ و او علیّ‌بن الحسین است؛ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ محمّدبن علی است؛ زَیتَونَةٍ جعفربن محمّد است؛ لاشَرقَیَّةٍ موسی‌بن جعفر است؛ وَ لاغَربِیَّةٍ علیّ‌بن موسی [الرّضا] است؛ یکادُ زَیتُها یُضیءُ، محمّدبن علی است؛ وَ لَولَم تَمسَسهُ نارٌ علی‌بن محمّد است؛ نُورٌ علی نُورٍ حسن‌بن علی است؛ یَهدِی اللهُ لِنُورِهِ مَن یَشاءُ قائم مهدی است که درود بر آنان باد، وَ یَضرِبُ اللهُ الأَمثالَ لِلنّاسِ وَ اللهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَلیمٌ».

امام صادق (ع) فرمودند: «فَمَن عَرَفَ فاطِمَةَ حَقَّ مَعرِفَتِها فَقَد اَدرَکَ لَیلَةَ القَدرِ؛ هر کس به شناخت حقیقی از فاطمه (س) دست یابد؛ بی‌گمان شب قدر را درک کرده است.»

امام باقر (ع) می‌فرمایند: «وَ لَقَدْ کانَتْ مَفْروضَةَ الطّاعَةِ عَلی جَمیعِ مَنْ خَلَقَ اللهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الإِنْسِ وَ الطَّیرِ وَ الْوَحْشِ وَ‌الأَنْبیاءِ وَ الْمَلائِکةِ؛ حضرت فاطمه (س) بر همۀ مخلوقات خداوند، از جنّ و انس و پرنده و درنده و پیامبران و فرشتگان واجب الاطاعه بود.»

سیدبن طاووس نقل کرده که: سحرگاهی در سرداب مقدّس امام زمان (عج) در «سامرّاء» بودم. ناگهان صدای حضرت را شنیدم که برای شیعیان خود چنین دست به دعا برداشته بودند: «اللهُمَّ إِنَّ شِیعَتَنَا خُلِقَتْ مِنْ شُعَاعِ أَنْوَارِنَا وَ بَقِیةِ طِینَتِنَا وَ قَدْ فَعَلُوا ذُنُوباً کثِیرَةً اتِّکالًا عَلَی حُبِّنَا وَ وَلَایتِنَا فَإِنْ کانَتْ ذُنُوبُهُمْ بَینَک وَ بَینَهُمْ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ فَقَدْ رَضِینَا وَ مَا کانَ مِنْهَا فِیمَا بَینَهُمْ فَأَصْلِحْ بَینَهُمْ وَ قَاصَّ بِهَا عَنْ خُمُسِنَا وَ أَدْخِلْهُم الجَنَّةَ فَزَحْزِحْهُمْ عَنِ النّارِ وَ لا تَجْمَعْ بَینَهُمْ وَ بَینَ اَعْدائِک فِی سَخَطِک؛ خدایا! شیعیان ما از شعاع نور ما و باقیماندۀ طینت ما آفریده شده‌اند و گناهان زیادی را با اتّکاء به محبّت و ولایت ما، مرتکب شده‌اند؛ اگر گناهان آنها، مربوط به خود توست از آنها بگذر تا ما راضی شویم و اگر گناهان آنها به آنچه در میان خودشان است، مربوط می‌شود، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حقّ ماست به آنها بده تا راضی شوند و ایشان را به بهشت وارد کن و از آتش دور بدار و آنها را در عذاب خود با دشمنان ما شریک [و همنشین] منما.»

ای فاطمه! برای علی هشت منقبت است: ایمانش به خدا و پیامبرش، دانش او، همسر او، دو فرزند او و امر به معروف و نهی از منکر او. ای فاطمه! ما خاندانی هستیم که شش امتیاز به ما داده شده که به احدی از گذشتگان داده نشده و به کسی نیز در آینده اعطا نخواهد شد: پیامبر ما اشرف پیامبران است، وصیّ ما برترین اوصیاست و آن همسر توست، شهیدان ما از هر شهیدی برتر است و آن عموی پدر توست، کسی که با دو بال در بهشت پرواز می‌کند از ماست و آن جعفر است، دو سبط امّت از ماست و آن دو پسر توست، آن مهدی که عیسی‌بن مریم پشت سرش نماز می‌خواند از ماست.

ابوهاشم عسکری از امام هادی (ع) پرسید: چرا حضرت فاطمۀ زهرا (س) را زهرا نامیده‌اند؟ حضرت پاسخ دادند: «کانَ وَجْهُها یزْهَرُ لِأَمیرِالْمُؤْمِنینَ (ع) مِنْ اَوَّلِ النَّهارِ کالشَّمْسِ الضّاحِیةِ وَ عِنْدَ الزَّوالِ کالْقَمَرِ المُنیرِ وَ عِنْدَ غُروبِ الشَّمْسِ کالْکوْکبِ الدُّرِی؛ چهرۀ ایشان، در آغاز روز چون خورشید فروزان و در میان روز، چون ماه تابان و در پایان روز، چون ستاره‌ای درخشان برای امیرالمؤمنین (ع) پرتوافشانی می‌کرد.»

ای جارود! شبی که من به آسمان‌ها برده شدم، خداوند متعال به من وحی فرمود: از پیامبرانی که پیش از تو برانگیخته شده‌اند بپرس که آنها برای چه مبعوث شده‌اند؟ [پیامبران] گفتند: ما به خاطر رسالت تو، ولایت علی بن ابی طالب و امامان از نسل شما مبعوث شده‌ایم. آنگاه به من وحی شد: به سمت راست عرش نگاه کن. چون نگاه کردم، دیدم که: علی، حسن، حسین، علی بن الحسین، محمّدبن علی، جعفربن محمّد، موسی‌بن جعفر، علی‌بن موسی، محمّدبن علی، علی‌بن محمّد، حسن‌بن علی و مهدی ـ در هاله‌ای از نور ـ مشغول نماز هستند.

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «لَیلَةٌ عُرِجَ بی اِلَی السَّماءِ رَأَیتُ عَلی بابِ الجَنَّةِ مَکتُوباً: لا اِلَه اِلْا اللهُ؛ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ؛ عَلی حَبیبُ اللهِ؛ اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ صَفْوَةُ اللهِ؛ فاطِمَةُ خِیرَةُ اللهِ؛ عَلی مُبْغِضیهِمْ لَعْنَةُ الله؛ شبی که مرا به آسمان عروج دادند، دیدم که بر در بهشت نوشته است: معبودی جز الله نیست، محمّد رسول خداست، علی حبیب پروردگار است، حسن و حسین برگزیدۀ خدایند، فاطمه اختیار شده و منتخب پروردگار است، لعنت خدا بر دشمنان آنان باد.»

از رسول اکرم (ص) نقل شده که فرمودند: «المَهْدی مِنْ عِتْرَتی مِنْ وُلْدِ فاطِمَة؛ مهدی، از عترت من و از فرزندان فاطمه (س) است.»