بریده‌هایی از کتاب انقراض پلنگ ایرانی با افزایش بی رویه‌ تعداد گوسفندان

از یاد برد هرچه که قبلاً به یاد داشت امّیدهای مسخره‌ای که زیاد داشت به هر چه در زمین و زمان اعتقاد داشت زل زد به سقف... گریه‌تر از ناامید بود

زنی که مثل خودش بود اگر کمی بد بود زنی که مال کسی نیست و نخواهد بود

زندگی لمس دست کوچیکت آخر کوچه‌های بن‌بسته

شک به خنده‌ی دشمن شک به دست ِ یاری ِ دوست!

و کاشتند آخر هر جمله «کاش» را گردن زدند بغض میان صداش را کشتند یک به یک همه‌ی شعرهاش را زل زد به سقف... گریه‌تر از ناامید بود

این بار محکم‌تر بزن شب را در ِ گوشم ساکت نگاهت می‌کنم... این بچّه گستاخ است این آب و این قبله خبرهای بدی دارند که سرنوشت گوسفندان، دست سلّاخ است جایی نخواهم رفت جز میدان آزادی... این را کسی می‌گفت که سوراخ سوراخ است

مثل یک بچّه گربه‌ی تنها سر خود را به پات مالاندم مثل ترس ِ پرنده‌ای رفتی بر سر حرف‌های خود ماندم پشت فرمان ِ دوستت دارم سمت یک پرتگاه می‌راندم چشم تو بر لباس‌های عروس من برای تو شعر می‌خواندم!!

عشق رؤیای ماست، خائن نیست! هیچ چی با تو غیرممکن نیست می‌توانم تو را خیال کنم، می توانم که شاعرت باشم

با این‌که هیچ راه فراری نیست با این‌که واقعاً ته خط هستم باید که زندگی بکنم وقتی تنها دلیل زندگی‌ات هستم

خداحافظی می‌کنه با خودش می‌خواد که بره تا ابد گم بشه

صدای زمین و زمان توو سرم ولی اون‌که عاشق‌تره ساکته

یک خیابان ناتمام شوی... همه‌ی عمر، عابرت باشم

چه کوچک است و غم‌انگیز آرزوهاتان! بهشت گاو پر از کاه و یونجه و پهن است

یا بغض در کنار خیابان، یا گریه و فرار از ایران یا خودکشی ِ داخل زندان، پایان دادگاه من این است

اوّلین کار اشتباه منی آخرین کار اشتباه منی آسمونم چقدر دیوونه‌ست قرص آرام‌بخشِ ماهِ منی

نه میل به آغاز و نه پایان دارم عمری‌ست که مرده‌ام ولی جان دارم آیا ماهی به آب ایمان دارد این‌گونه که من به عشق ایمان دارم؟!

حال ما را کسی نمی‌فهمد سال‌ها سوختیم و دود نداشت زندگی یک دروغ مسخره بود هیچ‌کس واقعاً وجود نداشت!

دیکتاتورها به دنیا می‌آیند دیکتاتورها حکومت می‌کنند دیکتاتورها می‌میرند

در فلسفه خوانیم به شک می‌افتم هر وقت پدر، نماز شب می‌خواند

[از خواب‌ها پرید، از گریه‌ی شدید امّا کسی نبود... امّا کسی ندید...] از خواب می‌پرم، از گریه‌ی زیاد از یک پرنده که خود را به باد داد از خواب می‌پری از لمس دست‌هاش و گریه می‌کنی زیر ِ پتو یواش از خواب می‌پرم می‌ترسم از خودم دیوانه بودم و دیوانه‌تر شدم از خواب می‌پری سرشار خواهشی سردرد داری و سیگار می‌کشی از خواب می‌پرم از بغض و بالشم که تیر خورده‌ام که تیر می‌کشم از خواب می‌پری انگشت‌هاش در... گنجشک پر... کلاغ پر... پر... پرنده پر... از خواب می‌پرم خوابی که درهم است آغوش تو کجاست؟! بدجور سردم است از خواب می‌پری از داغی پتو بالا می‌آوری... زل می‌زنی به او...