بریده‌هایی از کتاب دعای ندبه: زندگی در فردایی نورانی

«بِنَفْسی اَنْتَ مِنْ عَقِیدِ عِزٍّ لایسامی» جانم فدایت؛ تو آن سررشته عزتی كه هیچ‌كس همسان تو نیست تا بتوان بدون تو با او به‌سر برد.

«لَیتَ شِعْرِی أَینَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَی، بَلْ أَی أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَوْ غَیرِهَا، أَمْ ذِی طُوًی». كاش میدانستم كه كجا و در چه شرایطی دل‌ها به ظهور تو قرار و آرام خواهد یافت، به كدام سرزمین اقامت داری، آیا به زمین رَضْوا یا غیر آن یا به دیار ذوطوی متمكن گردیدهای.

اگر انسان بفهمد كه «ابتدا»، «بستر» و «انتهای تاریخ»، الهی و قدسی است و خدا به كل حیات زمینی بشر یك توجه خاص دارد، جایگاه خودش را در هیچ زمانی جدای از سنت‌های عالَم و یك چیز فراموش شده و اتفاقی نمی‌داند.

وجود مقدس حضرت ولی‌عصر (عج) اصل و اساس جان و قلب هر انسان است

این دعا برای مسلمانان روشن می‌کند که اگر هنوز ما به عظمت‌هایی که در اسلام عزیز نهفته است دست نیافته‌ایم به جهت آن است که به اسلام اهل‌البیت (ع) رجوع نکرده‌ایم

طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک چو درد در تو نبیند، که را دوا بکند

اجر رسالت من مَودّة فی‌القربی است، از طرفی دیگر می‌فرماید: اجر رسالت من آن کسی است که راه خدا را پیشه کند. پس معلوم است ذی‌القربی راه خدایند و هر کدام همان کسی هستند که به نحو مطلق راه الهی را پیشه کرده‌اند، چون کسی که در حدّ محدودی راه الهی را پیشه کرده است نمی‌تواند اجر رسالت باشد، چون اجر رسالت و قرآن باید چیزی در حدّ قرآن و رسالت باشد و کسی که تماماً و در تمام ابعاد اتخاذ سبیل اِلی رَبّه کرده باشد مصداق کامل اجر رسالت است که همان ائمه معصومین (ع) و در حال حاضر حضرت صاحب‌الزمان (عج) هستند.

حقیقت قرآن یك امر وجودی و واقعی است و نه اعتباری، و شرط تماس با آن حقیقت مطلق، داشتن طهارت مطلق است، و بقیه به اندازه‌ای كه از نظر طهارت به اهل‌البیت نزدیك باشند از قرآن بهره دارند. البته لازم است عزیزان متوجه باشند كه فرهنگ اهل‌البیت، فرهنگ طهارت است و از طریق طهارت می‌توان با قرآن ارتباط داشت. یعنی علمشان را با حفظ طهارت تكوینی خود پایدار نگه می‌دارند و فلسفه وجود آن همه عباداتی که ما در سیره پیامبر و اهل بیت (ع) می‌بینیم برای حفظ همین طهارت تکوینی است.

«فَكَانَ كَمَا انْتَجَبْتَهُ سَیدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صَفْوَةَ مَنِ اصْطَفَیتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَیتَهُ وَ أَكْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ». و او یعنی آخرین پیامبر (ص) چنان‌ او را به رسالت برگزیدی، که سید و بزرگ خلایق بود و عصاره پیامبرانی كه به رسالت انتخاب فرمودی، و افضل از هركس كه برگزیده توست وگرامی‌تر از تمام پیامبرانی كه معتمد تو بودند. زیرا مقام آخرین پیامبر، مقامِ جامعیت همه اسمائی است که خداوند بر همه پیامبرانش متجلی نموده و او مقام جامعیت برزخ کبری است. به طوری که همه اسماء الهی به نحو جامعیت در مقام آن حضرت جمع است بدون آن‌که اسمی بر اسمی غلبه داشته باشد، همان‌طور که ربّ آن حضرت که «اسم اعظم‌الله» است چنین است.