بریده‌هایی از کتاب پول و دیگر هیچ

سنگ مرمر بر روی قبر ساموئل پیر پنج تن وزن دارد و این خود به خوبی نشاگر این واقعیت است که فرزندانش با گذاردن سنگی چنین سنگین در پی آن بوده‌اند که پدربزرگ دیگر قادر به خیزش نباشد. اگر کسی بخواهد بداند که وابستگان یک فرد در گذشته نسبت به او چگونه می‌اندیشند، کافی است که سنگ قبرش را وزن کند!

اگر به زبان انسان‌ها سخن بگویی اما پولی نداشته باشی، زبانت هم زبان انسان‌ها نخواهد بود.

ای پروردگار به من پرهیزکاری و عدالت اعطا نکن، بلکه تنها پولی در خور به من برسان. فقط پول!

هنگامی که درآمد انسان از حد معینی کاستی بگیرد، پژمردگی فکری و روحی امری گریزناپذیر می‌باشد. ایمان، امید و پول. تنها یک قدیس می‌تواند دوتای اولی را بدون داشتن سومی به دست آورد.

هنگامی که پولی نداشته باشی، نمی‌توانی دوستی داشته و یا اجتماعی باشی.

اشتباهی که تو می‌کنی و متوجهش هم نیستی اینه که فکر می‌کنی آدمی که در یک اجتماع فاسد زندگی می‌کنه، می‌تونه خودش هم فاسد نباشه.

زیر زمین، زیر زمین! زیر خاک نرم، جایی که نه می‌توان شغلی به دست آورد و نه شغلی از دست داد. در آن‌جا نه دوستی هست و نه قوم و خویشی که نق بزند. نه ترسی، نه آرزویی، نه احترامی، نه وظیفه‌ای و نه هیچ‌گونه آزاری. این جایی بود که گوردون آرزو داشت در آن به سر برد.

او کم‌کم درمی‌یافت که پول‌پرستی به نوعی آیین نوین درآمده و شاید تنها دین واقعی باشد که می‌توان آن را احساس نمود.

هیچ‌گاه نباید اجازه داد که کس دیگری برایت نوشابه بخرد. این نخستین قانون بی‌پول‌ها بود

تنهایی که بدترین جلوه‌ی تهیدستی و فقر است.