بریده‌هایی از کتاب تختخوابت را مرتب کن

کار آسانی است که سرنوشتمان را به گردن نیروهای بیرونی بیندازیم و از تلاش دست برداریم چون اعتقاد داریم سرنوشت علیه ماست.

اگر می‌خواهید دنیا را تغییر دهید، باید در تاریک‌ترین لحظات، بهترینِ خود باشید.

شما در زندگی با سیرک‌های زیادی روبه‌رو می‌شوید. شما تاوان شکست‌های خود را می‌دهید. ولی اگر مقاومت داشته باشید، اگر اجازه دهید تا این شکست‌ها به شما درس بدهند و قدرت شما را افزایش دهند، در این صورت برای هدایت سخت‌ترین و دشوارترین لحظات زندگی خود آماده خواهید بود.

زندگی یک جدال است و همواره زمینه‌های شکست وجود دارد ولی کسانی که با ترس از شکست، سختی یا دردسر زندگی می‌کنند، هرگز به ظرفیت‌های واقعی خود دست نمی‌یابند. بدون غلبه بر محدودیت‌ها، بدون سُر خوردن با سر به سمت موانع، بدون نشان دادن جسارت زیاد، هرگز نمی‌فهمید که واقعاً چه چیزی در زندگی‌تان امکان‌پذیر است.

قدرتِ امید، نکته‌ی مهمی است که از سفر به دور دنیا یاد گرفتم.

کار آسانی است که سرنوشتمان را به گردن نیروهای بیرونی بیندازیم و از تلاش دست برداریم چون اعتقاد داریم سرنوشت علیه ماست.

کار آسانی است که سرنوشتمان را به گردن نیروهای بیرونی بیندازیم و از تلاش دست برداریم چون اعتقاد داریم سرنوشت علیه ماست.

زندگی مملو از لحظه‌های دشوار است. ولی همیشه کسی وجود دارد که وضعیتش بدتر از شما باشد. اگر روز خود را با تأسف‌های بی‌شمار پر کنید، تأسف به‌خاطر رفتاری که با شما شده، گلایه از سهمتان در زندگی و سرزنش شرایط خودتان نسبت به دیگران یا محیط اطراف، در این صورت زندگی برای شما طولانی و دشوار خواهد شد. از سوی دیگر، اگر از برآورده کردن رؤیاهایتان دست نکشید و در برابر دشواری‌ها بایستید، در این صورت زندگی همان چیزی می‌شود که آن را می‌سازید و مطمئن باشید که می‌توانید آن را عالی بسازید.

شما تاوان شکست‌های خود را می‌دهید. ولی اگر مقاومت داشته باشید، اگر اجازه دهید تا این شکست‌ها به شما درس بدهند و قدرت شما را افزایش دهند، در این صورت برای هدایت سخت‌ترین و دشوارترین لحظات زندگی خود آماده خواهید بود.

گاهی اوقات چیزهای بسیار ناچیزی وجود دارند که شما می‌توانید با انجام دادنشان، ماحصلِ روز خود را تحت تأثیر قرار دهید. در نبردها سربازان می‌میرند، خانواده‌ها داغدار می‌شوند و روزها، طولانی‌تر و پر از اضطراب می‌شوند. شما دنبال چیزی هستید که تسلای خاطرتان باشد؛ چیزی که انگیزه‌ی شروع روزی جدید را در شما بیدار کند و بتواند حسی از غرور و افتخار را در این دنیایی که گاهی به زشتی می‌گراید، در شما به وجود بیاورد. اما این فقط موضوع میدان جنگ نیست. بلکه زندگی روزمره و عادی ماست که نیازمند این حس ساختن است. هیچ‌چیز نمی‌تواند جایگزین قدرت و آرامشِ ایمان یک فرد شود، اما گاهی عمل بسیار ساده‌ای مانند مرتب کردن تختخوابتان می‌تواند نیروی انگیزشیِ لازم برای شروع بهتر روز را در شما ایجاد کند و پایان خوش و پرحاصلی را برایتان فراهم نماید. اگر می‌خواهید زندگی‌تان و شاید جهان را تغییر دهید، از مرتب کردن تختخوابتان شروع کنید.

گاهی عمل بسیار ساده‌ای مانند مرتب کردن تختخوابتان می‌تواند نیروی انگیزشیِ لازم برای شروع بهتر روز را در شما ایجاد کند و پایان خوش و پرحاصلی را برایتان فراهم نماید. اگر می‌خواهید زندگی‌تان و شاید جهان را تغییر دهید، از مرتب کردن تختخوابتان شروع کنید.

در زندگی برای رسیدن به اهدافتان، تکمیل شنای شبانه، باید انسان شجاعی باشید. این شجاعت در تمامی ما وجود دارد. اگر عمق وجودتان را بکاوید، انبوهی از شجاعت را خواهید یافت.

برای هر شکست و هر اشتباهی صدها موفقیت وجود دارد

کار آسانی است که سرنوشتمان را به گردن نیروهای بیرونی بیندازیم و از تلاش دست برداریم چون اعتقاد داریم سرنوشت علیه ماست.

در سال ۱۹۶۹، تامی نوریس تقریباً در حال اخراج از تمرین‌های یگان‌های ویژه بود. افسران ارشد می‌گفتند که تامی خیلی قدکوتاه و بسیار لاغر است و قدرت لازم برای انجام تمرینات را ندارد. ولی مشابهِ ملوان جوان در کلاس من، نوریس به تمامی آن‌ها ثابت کرد که همگی اشتباه می‌کنند و یک بار دیگر نشان داد که اندازه‌ی قد و تجهیزات مهم نیست، بلکه وسعت قلب و میزانِ همت اهمیت دارد.

ملوان شمرده‌شمرده پاسخ داد: «من کنار نمی‌کشم.» سپس مربی خم شد و چیزی در گوش آن کارآموز پچ‌پچ کرد. با وجود صدای موج‌های خروشان نمی‌توانستم چیزی که مربی به کارآموز می‌گفت را بفهمم. بعد از اینکه تمام کارآموزان بازرسی شدند، مربی به ما دستور داد که وارد آب شویم و ما شنا را شروع کردیم. یک ساعت بعد، من سینه‌خیز به ساحل رسیدم و دیدم که همان کارآموز آماده ایستاده است. او شنای خود را به‌عنوان اولین نفر کلاس تمام کرد. او را به کناری کشیدم و از او پرسیدم که مربی درگوشی چه چیزی به او گفته بود. او لبخندی زد و با افتخار گفت که مربی از من خواست: «ثابت کن که اشتباه می‌کنم!»

اما مهم‌تر از همه‌ی این‌ها، او به من یادآوری می‌کند که من چه کسی بودم. من هرگز در مقابل هیچ‌چیز در زندگی‌ام تسلیم نشدم و او به من خاطرنشان کرد که هنوز باید استراحت بیشتری کنم و برای شروع زود است. او به من اجازه نمی‌داد برای خودم تأسف بخورم. این به‌نوعی عشقی بادوام و پابرجا بود که من به آن نیاز داشتم و همین‌طور با گذشت روزها حالم بهتر می‌شد.

این کار نظم و انضباط و توجه‌ام به جزئیات را نشان می‌داد و در پایان روز به من یادآوری می‌کرد که کاری را به‌نحو اَحسن انجام داده‌ام؛ چیزی که به آن افتخار کنم، هرچند وظیفه‌ی بسیار کوچکی باشد.

کار امروز به فردا مگذار اگر می‌خوای جهان رو تغییر بدی از تختخوابت شروع کن

هیچ‌چیزی جز اراده‌ی شما برای موفقیت اهمیت نداشت. نه رنگ پوست، نه پیشینه‌ی قومی، نه تحصیلات و نه جایگاه اجتماعی.