بریده‌هایی از کتاب در امتداد عاشورا

«اولین وظیفه علما این است که با نقاط ضعف مردم مبارزه کنند، نه آنکه از آن استفاده کنند ... علما باید با عوامل پیدایش تحریفات مبارزه کنند... علما باید فضایح و رسوایی دروغگویان را رسوا کنند. علما باید متن واقعی احادیث معتبر، سیمای واقعی شخصیت‌های بزرگ، متن واقعی حوادث تاریخ را دراختیار مردم بگذارند و به دروغ بودن دروغ‌ها اشاره و تصریح کنند....» (حماسه حسینی، ج ۲، ص ۱۹۷)

«شما در جهان یک شخصیت حماسی مانند شخصیت حسین بن علی از نظر شدت حماسی بودن و از نظر علوّ و ارتفاع حماسه یعنی جنبه‌های انسانی، نه جنبه‌های قومی و ملی پیدا نخواهید کرد. حسین سرود انسانیت است، نشید انسانیت است و به همین دلیل نظیر ندارد و به جرأت عرض می‌کنم که نظیر ندارد. شما حماسه‌ای مانند حماسه حسین بن علی پیدا نخواهید کرد، چه از نظر قدرت و قوّت حماسه و چه از نظر علوّ و ارتفاع و انسانی بودن آن و متأسفانه ما مردم، این حماسه را نشناختیم.» (حماسه حسینی، ج ۱، ص ۱۸)

«دستور ائمه برای اقامه عزاداری برای این است که بلکه پرتوی از روح حسین بن علی در روح ما و شما بتابد. اگر اشکی که ما برای او می‌ریزیم، در مسیر هماهنگی روح ما باشد، روح ما پرواز کوچکی با روح حسینی بکند، ذره‌ای از همت او، ذره‌ای از غیرت او، ذره‌ای از حریّت او، ذره‌ای از ایمان او، ذره‌ای از تقوای او، ذره‌ای از توحید او در ما بتابد و چنین اشکی از چشم ما جاری شود، آن اشک هرچه دلتان بخواهد قیمت دارد.» (حماسه حسینی، ج ۱، ص ۱۰۷)