بریده‌هایی از کتاب شناخت ذهن و کنترل آن

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

و یا اگر ناآگاه باشیم با منِ ذهنی چسبیده به ما مدت زمانی بدون کالبد زمینی در همین سطح پایین (که حالا دیگر به خاطر نداشتن بدن زمینی امکان دسترسی هم به آن نداریم) سرگردان سیر خواهیم‌کرد و دور و بر علاقمندی‌های زمینی منِ ذهنی مثل اموال و خانواده و جاه و مقام و ... آواره خواهیم شد تا اینکه با کم شدن انرژی منِ ذهنی و ارتباط آن با خودِ واقعی (روح) دچار آگاهی اجباری شویم که باید برویم و نهایتا به سمت سرمنزل هستی عروج کنیم.

خودِ واقعی ما که روح ماست اصالت دارد از منبع اصیل و پر انرژی است که وقتی این بدن زمینیِ ما عمرش به پایان برسد و به ابتدای پل مرگ و گذر به سطح انرژی بالاتر برسیم منِ ذهنی همچنان با ما دست در دست تا دم پل می‌آید اما به او اجازۀ گذر از پلِ مرگ را نمی‌دهند اصلا توانایی عبور ندارد فرکانسش از نوعی نیست که بتواند با ما منتقل شود حالا اگر آگاه باشیم او را این سو رها خواهیم کرد و سبکبال همچون بادکنکی پر از گاز هلیوم از این سطح پر کشیده و از مرگ عبور کرده و به آشیانه و سرمنزل اصلی باز می‌گردیم و

منِ ذهنی می‌داند که اصالتی ندارد و بعد از مرگ به صورت انبوهی از کوانتوم‌های اطلاعاتی بی مصرف خواهد بود که در میان انبوهی از سایر کوانتوم‌های ذهنی قبل رها شده است نه دیگر عرصه‌ای برای پادشاهی دارد و نه می‌تواند انرژی بگیرد، او این واقعیت را خوب می‌داند این ما هستیم که تا زمانیکه در این کالبد زمینی با او هم هویت شده‌ایم آن را نمی‌دانیم.

اصولا ذهن اجرای سه دسته مسائل را به ناخودآگاه خود می‌سپارد: یک: مسایل روتینی که کاملا آن را آموخته است. دو: مسایلی که برایش جذابیت ندارد و از پرداختن به آن‌هاکلافه می‌شود. سه: مسایلی که از آنها نااُمید شده و یا از به یاد آوردن آنها احساس ناراحتی و ترس می‌کند، این خاطرات را به اعماق ذهن ناخودآگاه می‌فرستد.

هرچه رابطه مهمتر باشد ناخشنودی از آن اثر بزرگتر و عمیق تری برجای می‌گذارد.

اصولا ذهن اجرای سه دسته مسائل را به ناخودآگاه خود می‌سپارد: یک: مسایل روتینی که کاملا آن را آموخته است. دو: مسایلی که برایش جذابیت ندارد و از پرداختن به آن‌هاکلافه می‌شود. سه: مسایلی که از آنها نااُمید شده و یا از به یاد آوردن آنها احساس ناراحتی و ترس می‌کند، این خاطرات را به اعماق ذهن ناخودآگاه می‌فرستد.

سعی کنید تا حد ممکن از تلویزیون و برنامه های تلویزیونی دوری کنید اگر هم مایل به دیدن چیزی هستید خودتان با انتخاب خودتان فیلم یا برنامه‌ای را برای خودتان پخش کنید. اصولا تلویزیون و گردانندگان و سازندگان برنامه‌ها چون توسط من‌های ذهنی بسیار قدر قدرتی کنترل می‌شوند و در راستای منافع عظیم تجاری سیاسی و اعتقادی هستند که موفقیت در آن در گرو مسخ شدن و کنترل شما می‌باشد، اقدام به پخش برنامه‌ها با موضوعات خاص در زمانهای خاص و با انبوه تبلیغات گسترده می‌کنند تا من ِ ذهنی شما را برانگیخته کرده و وادار به کرنش در برابر خواسته‌های خود نمایند. گرایش بی حد و حصر به برنامه های جذاب تلویزیونی منجر به جامعه‌ای مصرفی، بی‌منطق، هیجانی و مدگرا می‌شود که مردمانش کاملا ذهنی عمل می‌کنند، خیلی خودآگاه نیستند و هیچ حسی از میل به تغییر ندارند و وقت و انرژی خود را بیهوده هدر می‌دهند.

هر زن و مردی در وجود خویش با عنصر دیگری که از جنس مخالف است در ارتباط است. آنیما عنصر زنانه درون ذهن مرد و آنیموس عنصر مردانه درون ذهن زن است که هر دو به طور ناخودآگاه با آن در ارتباط هستند. گویا یونگ پی برده بود که انسان در سطح ذهن دارای جنسیت نیست و جنسیت بارز زن و مرد فقط در سطح بدن فیزیکی مطرح می‌باشد، انسان در سطح ذهن دارای هر دو صفت زنانه و مردانه می‌باشد. وجود آنیما و آنیموس در روان ناخودآگاه افراد حس نیاز به زن و مرد ایده‌آلی را در وجود مرد و زن ایجاد می‌کند و در دنیای واقع به دنبال نیمۀگمشده خود از جنس مخالف می‌گردد تا بتواند به وحدتی برسد که در سطح ذهن مخنث (نه زن و نه مرد) می‌باشد

منِ ذهنی نتیجه‌گراست در هر کاری نتیجه را آن هم مطابق میلش می‌خواهد و دوست دارد اصلا به مسیری که طی می‌کند فکر نمی‌کند مسیر هر چه کوتاه‌تر بهتر، برایش نتیجه مهم است. این خاصیت منِ ذهنی باعث می‌شود که در قاموس منِ ذهنی هدف وسیله را توجیه کند و ارزش‌های اخلاقی برایش بی‌معنی جلوه کند ودر صورت شکست در نتیجه، آشفته شود و از تلافی و جبران کوتاهی نکند و فرد را دچار به هم ریختگی نماید.

در حقیقت ما چیزی نیستیم جز انبوهی از برچسب ها که بر ساختار اولیه ما چسبانده شده‌است و رونوشتی هستیم از ذهن‌هایی که ما را تربیت کردند و در مسیر رشد ما حضور داشته‌اند.

ذهن موجودی است مجازی، ذهنِ خوب یا ذهنِ بد نداریم ذهن یا تحتِ کنترل است یا خارج از کنترل.

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

شما ذهن نیستین اصالت وجودی شما در روح شماست که از طریق جسم و ذهن نمود پیدا می‌کند و ابراز وجود می‌کند.

در عصری که همه به جای تعمیر زود تعویض می‌کنند همیشه تا حد ممکن به تعمیر رابطه ها بیندیشیم نه جایگزینی سریع.

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

ذهن موجودی است مجازی، ذهنِ خوب یا ذهنِ بد نداریم ذهن یا تحتِ کنترل است یا خارج از کنترل. ذهنِ تحتِ کنترل صاحب خود را در طول زندگی یاری می‌دهد تا خوب زندگی‌کند، خوب رفتارکند، خوب رابطه ایجادکند، خوب بیاموزد، پیشرفت‌کند و باعث سعادت و رشد خود، خانواده و در نتیجه جامعه بشری شود. اما ذهنِ خارج از کنترل، خارج از منافع شخصی و جمعی صاحبِ خود عمل می‌کند و به مانند یک اتومبیل در سراشیبی، مجموعه جسم و روح را به سمت شکست و نابودی می‌کشاند و او را از زندگی کردن در صلح و صفا و تعادل و رشد خارج می‌کند.

به جای اینکه ذهن در خدمت خود واقعی باشد جوری آلوده می‌شود که کنترل خود را به دست گرفته و تبدیل به موجود خودسری می‌شود که از تمام امکانات برای اهداف خود و آلوده کردن سایر آدم‌ها استفاده می‌کند، این اهداف را از کجا آموخته است؟ از تربیت و القای ذهن‌های مسلطِ دیگر که به آن انتقال داده‌اند

مثلا قصد دارید در یک آزمون مهم زندگی مثل کنکور یا استخدام شرکت کنید حتما و حتما در کنار تلاش و برنامه ریزی مستمری که برای رسیدن به پیروزی می‌کنید تمام احتمالات ممکن در نتیجه نهایی را در ذهن خود ببیند نگذارید هیچ احتمالی باشد که شما متصور نشده‌اید، همیشه در هر روندی متغیرهایی وجود دارند که در اختیار ما نیستند و ما کنترلی بر آنها نداریم و گاهاً در مسیر انتخاب‌های ما قرار گرفته و نتیجه ای به جز آن چیزی که می‌خواهیم و هدف‌گذاری کرده‌ایم را رقم می‌زنند، اگر خود را با رویارویی با این نتایج که مطلوب ما نیستند از قبل آماده نکنیم شوکه می‌شویم و از لحاظ روانی دچار آشفتگی و یاس شده و چه بسا انگیزۀ خود را برای اهداف بعدی از دست بدهیم

منِ ذهنی چه خصوصیاتی دارد؟ با بیان خصوصیات منِ ذهنی بیشتر این ماهیت مجازی را بشناسیم: ۱-من ذهنی موجودی است که شدیداً از مفهوم زمان و مکان حال و حاضر، فراری و گریزان است. منِ ذهنی از اینکه شما او را مجبور کنید در مکانی که هستید و زمان حالی که حضور دارید قرار بگیرد شدیدا ناراحت می‌شود.