بریده‌هایی از کتاب زنان کوچک

اما چقدر خوب است وقتی از آدم تعریف و تمجید می‌کنند. واقعاً نمی‌توانم بگویم که خوشم نمی‌آید.» و از این اعتراف تقریباً شرمنده شد. خانم مارچ گفت: «اگر این خوش آمدن تبدیل به شیفتگی نسبت به تعریف و تمجید نشود و باعث نشود کارهای احمقانه‌ای که در شأن یک دختر نیست از آدم سر بزند، مسئله‌ای کاملاً طبیعی است و اشکالی هم ندارد. اما یاد بگیر که برای ستایش‌های واقعی و با ارزش اهمیت قائل شوی و با زیبایی توأم با حجب و حیا اشخاص برجسته را وادار به ستایش از خود کنی مگ.»

«یادم می‌آید یک وقتی این دست سفید و نرم بود و تو همه‌ی سعیت این بود که این جوری نگهش داری. چون در این صورت دستت خیلی زیبا بود. اما به نظرم الان دستت خیلی زیباتر است چون من در این لکه‌های ظاهری می‌توانم سرگذشتی را ببینم. سوختگی نشانه‌ی کنار گذاشتن خودخواهی است و این کف دست پینه‌بسته چیزهایی بهتر از تاول به دست آورده است و مطمئنم که لباس‌هایی که با انگشتانی که تیر می‌کشد،‌ دوخته شده، دوام بیشتری خواهد داشت. چرا که آن کوک‌ها با خیرخواهی زده شده است. مگ، عزیزم، به نظر من هنر زنی که خانه را شاد نگه می‌دارد از دستان سفید یا این مهارت‌های مد روز با ارزش‌تر است. من به این دست کوچک، مفید و پرتلاش افتخار می‌کنم و امیدوارم به این زودی‌ها کسی نخواهد که این دست را در دست او قرار دهم.