بریده‌هایی از کتاب سرسختی؛ قدرت اشتیاق و پشتکار

سرسختی بیشتر از استعداد اهمیت دارد.

«کودکان هرگز به بزرگ‌ترهایشان خوب گوش نمی‌کنند، اما هرگز دست از تقلید کردن از آن‌ها برنمی‌دارند.»

من ترسی ندارم از اینکه روی یک تردمیل بمیرم. آن موقع کسی نمی‌تواند از من سبقت بگیرد. شاید استعداد شما بیشتر از من باشد، شاید از من باهوش‌تر باشید، شاید جذاب‌تر از من باشید. شاید همه آن چیزها باشید و از ۹ نظر از من بهتر باشید. اما اگر با هم روی تردمیل راه برویم، دو حالت ممکن است پیش بیاید: یا شما اول از تردمیل خسته می‌شوید و پایین می‌آیید یا قرار است من آن‌قدر روی تردمیل راه بروم تا بمیرم. به همین سادگی.»

شور و شوق رایج است. اما سرسختی، کمیاب است.

اول، فهرستی از ۲۵ هدف حرفه‌ای خودتان را بنویسید. دوم، برای پیدا کردن بالاترین اولویت‌هایتان، کمی در روح و ذهنتان جست‌وجو کنید و دور ۵ انتخاب اولتان را خط بکشید. فقط پنج تا. سوم، کمی دقیق‌تر به آن بیست هدفی که انتخاب نکرده‌اید نگاه کنید. باید به هر قیمتی که شده از آن‌ها دوری کنید. آن‌ها کارهایی هستند که حواستان را پرت می‌کنند، زمان و انرژی‌تان را هدر می‌دهند و تمرکزتان را از هدف‌های مهم‌تر می‌گیرند.

علایق از طریق تفکر کشف نمی‌شوند. در عوض، علایق از طریق تعامل با جهان بیرون تحریک می‌شوند.

«چه فکر کنی می‌توانی و چه فکر کنی نمی‌توانی، درهرصورت حق با توست.»

نه نمرات SAT، نه رتبه دبیرستان، نه تجربه رهبری و نه توانایی ورزشی. و نه نمره کلی متقاضی. هیچ‌کدام از این‌ها اهمیتی نداشتند. بلکه سرسختی، ملاک موفقیت بود.

بعضی افراد وقتی همه چیز بر وفق مراد باشد فوق‌العاده‌اند، اما وقتی این‌طور نباشد، شکست می‌خوردند

«تنها تفاوت بارزی که در خودم و دیگران می‌بینم این است: من ترسی ندارم از اینکه روی یک تردمیل بمیرم. آن موقع کسی نمی‌تواند از من سبقت بگیرد. شاید استعداد شما بیشتر از من باشد، شاید از من باهوش‌تر باشید، شاید جذاب‌تر از من باشید. شاید همه آن چیزها باشید و از ۹ نظر از من بهتر باشید. اما اگر با هم روی تردمیل راه برویم، دو حالت ممکن است پیش بیاید: یا شما اول از تردمیل خسته می‌شوید و پایین می‌آیید یا قرار است من آن‌قدر روی تردمیل راه بروم تا بمیرم. به همین سادگی.»