بریده‌هایی از کتاب روضه اصحاب چیست؟

روضه کربلا یک بار بیش‌تر اتفاق نیفتاده است، اما مهم‌تر آن است که یک بار هم بیش‌تر نباید اتقاق بیفتد. نتیجه این‌که گودی قتلگاه را نباید دوباره ببینیم!

برای درک لذت بلندای قله کوه، باید رنج کوه‌پیمایی هم کشید! یک ورزش‌کار توانای قهرمان باید سختی قهرمانی را چشیده باشد؛ «لذت» قهرمانی و «رنج» آن با هم است! برای لذت بیشتر از مجالس روضه و افزایش اشک، باید محبت را رشد داد و این لذت، با افزایش معرفت به دست می‌آید. یکی از بهترین راه‌های افزایش محبت، افزایش معرفت است. رنج افزایش معرفت را باید کشید، تا لذت اشکِ بیشتر برای امام حسین را هم داشته باشیم. تاریخ عاشورا را باید خواند! باید وقت گذاشت!

در منظومه فکری امام و رهبر معظم انقلاب روضه صرفاً نقل یک رویداد احساسی و عاطفی تاریخی نیست، بلکه عظمت و جایگاه ویژه‌ای دارد و شأنی در الگودهی به زندگی مردم دارد. روضه فقط اشک ریختن نیست، روضه یک بعد سیاسی دارد که به گفته حضرت امام حتی اگر غرب‌زده‌ها هم این بُعد روضه را می‌فهمیدند، مجلس عزاداری برگزار می‌کردند. با گریه بوده است که مکتب اسلام حفظ شده است و حفظ خواهد شد. با همین ناله‌ها با همین حسین حسین گفتن‌ها... هر مکتبی که پایش سینه‌زنی و روضه و گریه نباشد، حفظ نمی‌شود. این باید با پوست و گوشت و خون‌مان در آمیزد.

بعد روضه سه‌ساله امام حسین، باباها مهربان‌تر می‌شوند و رفتارشان بهتر می‌شود، بعد روضه جناب رباب، مادرها و به همین ترتیب کربلا برای هرکسی روضه‌ای برای بااخلاق‌تر شدن دارد... روضه یک تمرین مهربان شدن است؛ به شرطی که تجسم کنید

مرحوم آیت‌الله حق‌شناس همیشه سفارش می‌کردند: «علیکم بمجالس ورشکسته» که دو- سه نفر بیشتر نیستند. اگر کسی حاجتی دارد، برود آن‌جا بگیرد؛ حتی خود مرحوم حق‌شناس گاهی به ۷ یا ۸ مجلس روضه خانگی می‌رفتند.

همین که اسم روضه امام حسین می‌آید، انسان احساس می‌کند وارد حریم دیگری شده، یک دفعه نقش‌ها عوض می‌شوند: همه می‌شوند خادم و نوکر و کفش‌جفت‌کن و چای‌ریز و... یک دفعه، انسان‌ها بدی‌های‌شان زایل می‌شود... همه با هم مهربان‌تر می‌شوند. اصلاً همه به حسینیه که وارد می‌شوند، یک جور مقدس می‌شوند! همه یک دفعه خوب می‌شوند به برکت خیمه حضرت حسین. هنوز تازه اشکی جاری نشده ولی همین که اسم امام حسین و روضه‌ش می‌آید، بس است برای عوض شدن. اگر دلی بلرزد و اشکی سرازیر شود که دیگر هیچ...

هرگاه برای ما سوره‌های کربلا خوانده شود «...یخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا» را در خویش می‌بینیم؛ سوره‌هایی که مانند قرآن، هرچه‌قدر به انتهای آن نزدیک‌تر شویم، سوره‌هایش کوتاه‌تر و کوچک‌تر می‌شوند: سوره علی‌اصغر، سوره عبدالله‌بن‌حسن...

هیئت امام حسین، فرصت «فکر و ذکر» است. تا آنجا که می‌شود مشکلات جامعه جهانی را با فکر پیش برد، کار فکر است و مابقی کار ذکر، توسل، اشک و روضه است.

روضه، بهشتی کردن زندگی است.

با ترسیم شخصیت‌های منفور کربلا مانند شمر و عمرسعد و راز عاقبت به شرّی این‌ها می‌توان رذایل اخلاقی را راحت‌تر ترک کرد، تکبر، حسادت، فراموشی معاد، شکم‌محوری و... را با این موارد ملموس بهتر می‌توان لمس کرد و نسبت به ترک این رذیلت‌ها اقدام کرد.