بریده‌هایی از کتاب بر فراز آسمان

واقعاً بی‌باک بود طوری که برخی از همرزمانش می‌گفتند ما می‌ترسیم با او پرواز کنیم.

«شیرودی اولین نظامی بود که من در نماز به او اقتدا کردم.»

می‌دانستند بیشتر ناکامی‌های ارتش عراق زیر سر اوست! برای همین مبلغ بسیار زیادی برای سر اکبر جایزه گذاشته بودند! در بازجویی از افسران اسیر عراقی معلوم شد که صدام هم به خوبی شیرودی را می‌شناسد!

علی‌اکبر با نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ، رکورددار پرواز عملیاتی در جهان شد! بسیاری از صاحبنظران جنگ‌های هوایی او را نامدارترین خلبان جهان نامیدند.

احمد، بسیاری از خلبانان از جمله اکبر شیرودی را با خط و مشی امام و انقلاب آشنا کرد.

وقتی نارنجک در کف وانت افتاد همه ترسیدیم. داد کشیدیم تا وانت بایستد. در همان لحظه، بسیجی به سرعت خودش را روی نارنجک انداخت! تا آمدیم به خود بیاییم و فکری بکنیم، کار از کار گذشته بود. نارنجک منفجر شد اما به هیچ کدام از خلبان‌ها آسیبی نرسید. خون کف وانت راه افتاد. دوستان، بسیجی غرقه به خون را چرخاندند تا از وضع او اطلاع پیدا کنند. وقتی شکم پاره شده و روده‌های بیرون‌افتاده‌اش را دیدیم، طاقت نیاوردم.

کسی نمی‌توانست باور کند شیرودی به تنهایی تمام مراحل یک عملیات را انجام داده، و دست آخر هم با به اسارت درآوردن اشرار و ضد انقلاب تقاضای بالگرد ۲۱۴ بکند!!

آقا از اینکه در این شرایط نماز جماعت برگزار می‌شود خیلی خوشحال شدند و فرمودند: خیلی عالیه، من هم پشت سر خلبان شیرودی نماز می‌خوانم. هر چه منتظر شدیم شیرودی وارد نشد. رفتم و دیدم که اکبر خودش را پشت بچه‌ها مخفی کرده! گفتم: اکبر کجایی، آقا می‌گن می‌خوام پشت سر شیرودی نماز بخوانم. اکبر گفت: نه، نمی‌شه! بگو آقا نماز رو شروع کنن. اما حضرت آقا خیلی محکم گفتند: بگویید شیرودی بیاید و نماز را بخواند. خلاصه به اصرار آقا بود که شیرودی را آوردیم جلو. هر چی شیرودی اصرار کرد حضرت آقا قبول نکرد. خلاصه با خجالت و معذرت‌خواهی جلو ایستاد و مشغول نماز شد. حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای هم پشت سر اکبر ایستاد و نماز را به جماعت خواندند!

احمد چیزی را گفت که بعد از تحقیق مطمئن شدیم. می‌گفت: حقوق آمریکایی‌ها به دلار پرداخت می‌شود. همراه حقوق آن‌ها چیزی به نام «حق توّحش» پرداخت می‌شود. یعنی اینکه این آمریکایی‌ها در میان یک عده وحشی زندگی می‌کنند!! احمد که مطالعاتش بسیار بالا بود ادامه داد: نوزده هزار آمریکایی در ارتش ما هستند. کارهایی انجام می‌دهند که نیروی سادهٔ ما هم می‌تواند انجام دهد. اما آن‌ها آمده‌اند تا بگویند ما ایرانی‌ها هیچ هنری نداریم!

امیر سرافراز ارتش اسلام، سرلشکر خلبان، شهید علی‌اکبر شیرودی، در فرازی از وصیت‌نامهٔ خود می‌گوید: هنگامی که پرواز می‌کنم احساس می‌کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می‌شوم. اما در بازگشت، هرچند پروازم موفقت‌آمیز بوده باشد، مقداری غمگین هستم، چون احساس می‌کنم هنوز خالص نشده‌ام تا به سوی خداوند برگردم. اگر برای احیای اسلام نبود، هرگز اسلحه به دست نمی‌گرفتم و به جبهه نمی‌رفتم. پیروزی‌های ما مدیون دست‌های غیبی خداوند است. این کشاورززادهٔ تنکابنی، سرباز سادهٔ اسلام است و به هیچ یک از حزب‌ها و گروه‌ها وابسته نیست. آرزو دارم که جنگ تمام شود و به زادگاهم بروم و به کار کشاورزی مشغول شوم. علی‌اکبر قربان شیرودی

شخصی از او دربارهٔ علت زنده ماندنش پس از چندین هزار مأموریت هوایی و انجام بالاترین پروازهای جنگی در دنیا و نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ حتمی سؤال کرد. علی‌اکبر در جواب او مشیت و عنایت الهی را علت زنده ماندنش عنوان کرد.

شخصی از او دربارهٔ علت زنده ماندنش پس از چندین هزار مأموریت هوایی و انجام بالاترین پروازهای جنگی در دنیا و نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ حتمی سؤال کرد. علی‌اکبر در جواب او مشیت و عنایت الهی را علت زنده ماندنش عنوان کرد.

یکی می‌گفت: تا به حال، بالگردش چهل بار مورد هدف قرار گرفته! اما از همهٔ آن‌ها جان سالم به در برده. دیگری می‌گفت: تا قبل از جنگ ایران و عراق، رکورد پروازهای عملیاتی در دست خلبانان آمریکایی بود که در جنگ ویتنام شرکت داشتند. ولی می‌گویند حالا او در دنیا رکورددار است و کسی به اندازهٔ او در پروازهای جنگی شرکت نداشته! خبرنگار دیگری گفت: «یک‌تنه با دو لشکر عراقی در روزهای اول جنگیده. حتی شنیده‌ام در یکی از جبهه‌های جنگ، از یک صبح تا شب، ۴۲ تانک عراقی را به آتش کشیده» دیگری می‌گفت: امکان ندارد. ارزش هر بالگرد با پنج تانک برابر است. مگر می شود که یک بالگرد این تعداد تانک را بزند! بقیهٔ خبرنگاران، مشتاق دیدار این اعجوبهٔ پرواز بودند. آن‌ها در داخل محوطه ایستادند تا خلبان نامدار جهان آماده شود.

هر لحظه ممکن بود که به زمین برخورد کنیم. اما این تنها کاری بود که می‌شد انجام داد. نمی‌دانید چه فشاری بر من وارد می شد. داد می‌زدم اکبر الان می‌خوریم به زمین... اما اکبر به خوبی بالگرد را از دید دشمن خارج کرد، ما با یاری خدا از تیررس آن‌ها دور شدیم. آن‌قدر ارتفاع ما کم بود که بالگرد نجات از دور اعلام کرد: بالگرد شیرودی را زدند! وقتی حسابی از دید دشمن دور شدیم، اکبر یک باره اوج گرفت و به سمت نیروهای خودی پرواز کردیم. چند دقیقه بعد در محوطهٔ پایگاه فرود آمدیم. من به نبوغ اکبر فکر می‌کردم. چقدر زیبا بالگرد محاصره‌شده را از خطر خارج کرد.

در سپاه هم او را خوب می‌شناختند. شهید بروجردی، آن زمان فرمانده سپاه کرمانشاه بود و به او احترام زیادی می‌گذاشت. بارها دیدم شهید صیاد شیرازی، تیمسار فلاحی، تیمسار ظهیرنژاد و... چقدر مؤدب با او برخورد می‌کنند و با چه دقتی به حرف‌هایش گوش می‌دهند. او بسیجی‌ترین خلبان جبهه‌های نبرد بود.

اکبر رادیوی خودش را روشن کرد و گفت: «اون پایین رو نگاه کنید! دیدید گفتم این آب و هوا جون می‌ده برا عملیات!» راست می‌گفت. فکر این را نکرده بودیم. باران باعث شده بود که سنگرهای تانک پر از آب شود و عراقی‌ها تانک‌ها را بیرون بیاورند. به علیپور و آمندخت گفت: آمادهٔ شلیک باشید. من می‌رم جلو. علی میلان و اکبر روی سر دشمن مانور می‌دادند و بالگردهای ضد تانک به شکار مشغول بودند. پس از مدت‌ها یک دل سیر تانک شکار کردیم. زمین به شدت گل‌آلود و باتلاقی بود. تانک‌ها توان حرکت نداشتند. ساعتی بعد زمین از تانک‌های سوخته پر شده بود. باران همیشه رحمت خدا بود و این بار برای تیم آتش هوانیروز بیشتر از قبل باعث رحمت شده بود. اما از همه عجیب‌تر نبوغ اکبر بود. او به خوبی تشخیص داد که بهترین زمان برای حمله به تانک‌های دشمن است.

حضرت آقا بعدها نیز به این موضوع اشاره کردند و فرمودند: «شیرودی اولین نظامی بود که من در نماز به او اقتدا کردم.»

اکبر گفت: «نیاز امروز ما ایثار است، نه مهربانی».

تا قبل از جنگ ایران و عراق، رکورد پروازهای عملیاتی در دست خلبانان آمریکایی بود که در جنگ ویتنام شرکت داشتند. ولی می‌گویند حالا او در دنیا رکورددار است و کسی به اندازهٔ او در پروازهای جنگی شرکت نداشته!

تا به حال، بالگردش چهل بار مورد هدف قرار گرفته! اما از همهٔ آن‌ها جان سالم به در برده.