بریده‌هایی از کتاب بازار سیاه گیسو

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت سه دورهٔ متوالی وکیل مجلس شد

یک دختر دوشیزه به تو رخ ننماید در جمجمه‌اش عقل اگر داشته باشد

سیل آمد، پشت سیل لنگر انداخت طوفان بنیان خانه را بر انداخت گفتم «آقا، تکان بخور، کاری کن!» پایش را روی پای دیگر انداخت

حالا بنویس مرگ بر امریکا خوانا و سلیس، مرگ بر امریکا چون امنیت جادهٔ قم پایین است از قول پلیس مرگ بر امریکا

البته چه خوب است که با این همه شاگرد استاد خودش هم هنری داشته باشد

باید بتوانی که خط یار بخوانی بی آنکه خطش زیر و زبر داشته باشد اصرار نکن یار فقط مال تو باشد شاید که به ما نیز نظر داشته باشد

بحث از تقوا که می‌شد، هیچ‌وقت این مرد پاک کم نمی‌آورد؛ زیرا واقعاً بسیار داشت خانهٔ ما در ته بن‌بست دوزخ بود و او خانه در جنات تجری تحتها الانهار داشت من نمی‌فهمم چگونه از صدای پشت خط ملتفت می‌شد که زن پیراهن گلدار داشت

خودش نگفته لذا هیچ‌کس نمی‌داند که خر سوار چگونه ابوالفوارس شد نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت سه دورهٔ متوالی وکیل مجلس شد

باید بتوانی که خط یار بخوانی بی آنکه خطش زیر و زبر داشته باشد

یادتان هست نظافتچی بیماران را؟ او پزشکی است هم اکنون که پرستار نماند تاجر از راه سیاست به ریاست که رسید پسرش نیز پس از آن، کفِ بازار نماند پسرم دایره را با وجب خویش کشید آن قدر خوب که شرمندهٔ پرگار نماند همه رفتند و نماندند، و لیکن شاعر بعدها نیز همان شاعر دربار بماند!

زن عاقل به جز لباس و طلا گاه گاهی «کتاب» هم بخرد گرچه البته خواندن آن را می‌تواند به شوهرش سپرد!

امروز تا می‌توانی با من صمیمانه‌تر باش فردا خدا را چه دیدی، محبوبهٔ تاکنونم!

هوا سرد است، می‌دانم که سینوزیت می‌گیرد اگر امروز نگذارد به روی سر کلاه آهو

با اینکه دیده‌اید کجا کار می‌کنم اما ندیده‌اید کجا فکر می‌کنم!

اگر روزی تو را می‌یافتم در ناکجاهایت سرم را می‌نهادم با دو دستم پیش پاهایت عبدالجبار کاکایی

لحظهٔ تلخ وداع آمد، در آغوشش بگیر برق گاهی وقت رفتن اتصالی می‌کند «دوستت دارم» شنیدم، «دوستت دارم» که گفت؟ هر که را گویم «تو بودی؟» شانه خالی می‌کند

ما جنگ می‌کنیم و تو پیروز می‌شوی در جنگ زرگری به تو باید نگاه کرد

کنار چاله کمی پای سومش لغزید شمرد پای خودش را، یکی‌ش پس کو؟ بود

تخمه‌ای ساده‌ام که مثل شما چیزی از فلسفه نمی‌دانم