بریده‌هایی از کتاب اینشتین عاشق: عاشقانه‌ای علمی

حتی در خنده دارترین شرایط هم خونسردی خود را حفظ می‌کرد

«شیطان برای دست‌های بیکار کار می‌آفریند»

گویی روح بی‌قراری است که تمام جهان را در خود یدک می‌کشد.

پسربچه‌ای که می‌رفت تا نظم پنهان در پس هرج و مرج واقعی را ادراک کند، بیشتر به اسطوره می‌ماند

شکایت داشت که اینجا چیزی جز سازگاه حفظیات طوطی‌واری نیست.

آلبرت در پنج سالگی فراگیری ویولون را آغاز کرد. ولی در نهایت یک صندلی به طرف بانوی استاد موسیقی خود پرتاب و او را از خانه بیرون کرد.

ولی قلب هیچ حفاظی ندارد.

باید زوج جذّابی بوده باشند، اینشتین با آن چشمان سیاه و براق، کرک‌های انبوه پشت لب بالا، و جثهٔ کوتاه و پهن، اما مصمم که مغرورانه قدم برمی‌داشت، و میلوا که سراسر گونه و چشم بود، و در کنار او بسان پرندهٔ کوچک و سمجی، چسبیده به او راه می‌رفت، و هردو بی‌وقفه در مورد اتم‌ها و انتقال حرارت، الکتریسیته، امواج نور، خداوند، و اتری که همه جا را فراگرفته است وراجی می‌کردند.

«پراگ شگفت‌انگیز است، چنان زیباست که به تنهایی هم ارزش سفر دارد.»

آلبرت اینشتین در سراسر زندگی خویش مایهٔ دردسر زن‌ها بود.

یکی از دیگر شخصیت‌های محبوب آلبرت آرتور شوپنهاور بود که فلسفهٔ او در استقلال فردی و انتخاب، به جای دنباله‌روی از جمع می‌توانست آلام یک نوجوان منزوی را التیام بخشد.

اینشتین چندان تمایلی به نوشیدن مشروبات الکلی نداشت؛ معمولاً می‌گفت آبجو دستورالعمل مناسبی برای حماقت است.

ما باید تا وقتی زنده‌ایم دانشجو باقی بمانیم و نباید اصلاً به دنیا اهمیت بدهیم.

در مقاله‌ای که در ۱۹۹۴ در گاردین آخرهفته به چاپ رسید، آمده است، چشمان اینشتین در جریان کالبدشکافی توسط چشم پزشک او، هانری آبرامز، خارج شد. درحال حاضر این چشم‌ها در یک خمرهٔ شیشه‌ای در گاوصندوق یک بانک در نیوجرسی نگهداری می‌شود.

ورود به یک حوزه از دانش با هرنوع نتیجه‌گیری منسوخ، خیانت است.

به هیچ وجه نمی‌توانم وقتم را برای مسائل احمقانه تلف کنم و حداقل پیش خود احساس بلاهت نکنم.

از هیچ پزشکی مشورت نگیر. آن‌ها پا جا پای کشیش‌ها گذاشته‌اند و بر ما بواسطهٔ جسممان فرمانروایی می‌کنند.

امیال نفسانی مدام تمام تلاش‌های فکری و شوق مرا به یغما می‌برند. روان سست می‌شود، انرژی زایل می‌گردد،

هرزمان آلبرت احساس درماندگی می‌کرد می‌توانست خود را در کوانتوم غرق کند.

عمیق‌ترین نوع صمیمیت انتقال امیدها و نه ترس‌ها به دیگری است.