بریده‌هایی از کتاب مایکل وی (جلد هشتم)

«نمی‌شه کسی رو نجات داد که نمی‌خواد نجات پیدا کنه. باز برمی‌گرده همون‌جایی که بود.» «گاهی می‌شه. به امتحانش می‌ارزه.»

چیزی رو که نمی‌تونی بکشی زخمی نکن.

«وقتی قوی هستی ضعیف جلوه کن. وقتی ضعیفی، قوی جلوه کن.»

آدم‌هایی که باهم سفر می‌کنند بینشان پیوند خاصی شکل می‌گیرد. من می‌گویم آدم‌هایی که باهم با مرگ روبه‌رو می‌شوند پیوندشان از آن هم محکم‌تر است.

گمونم فقط دلش برای خطر تنگ شده، اما وقتی بری پی زندگی پرخطر، بالاخره عواقبش یقه‌ت رو می‌گیره.

درنهایت، لباس آدم اهمیتی نداره؛ قلب و ذهن کسی که اون رو می‌پوشه مهمه

«اون‌هایی که نمی‌تونن درست برنامه‌ریزی ‌کنن، برای شکست برنامه‌ریزی می‌کنن.»

«می‌دونین، بعد از جنگ جهانی دوم، تحقیقات نشون داد که بریتانیایی‌ها در دوران صلح نسبت به دوران جنگ کمتر خوشحال بودن. حس اتحاد و برادری روی ترس و رنجشون سایه انداخته بود.»

«از من بشنو، ما زن‌ها نیازی نداریم برای فهمیدن بعضی چیزها ذهن‌خونی کنیم.»

چشم‌های تایلور پر از اشک شد. «آخه چرا همه‌ی این‌ها الان اتفاق‌ می‌افته؟» «نمی‌دونم. شاید نبرد هیچ‌وقت تموم نشده بود. فقط ما ازش دست کشیدیم.»

یکی از روش‌هایی که کمک می‌کرد هتچ قدرتش رو حفظ کنه این بود که زیردست‌هاش رو توی جنگ با همدیگه نگه داره. این‌طوری دیگه لازم نبود از متحد شدنشون علیه خودش بترسه. تفرقه بینداز و حکومت کن همیشه نقشهٔ بازی هتچ بود

«با اعضای گروهت همون‌طور رفتار کن که با پسرهای خودت رفتار می‌کنی. اون‌وقت توی عمیق‌ترین دره‌ها هم دنبالت می‌آن.»

همه باهم وارد اتاق شدند. ابیگیل جملات انگیزشی به دیوارش زده بود. شکلات عذرخواهی خداوند بابت کلم بروکلیه توی تاریک‌ترین آسمون‌ها ستاره‌ها بهتر به چشم می‌آن برای پرواز نخست باید احتمال سقوط را پذیرفت به خودت ایمان داشته باش جوری که انگار جانت به آن وابسته است چون واقعاً هست

خویشتن حقیقی همان عقل یا خردی است که روح را می‌سازد

جالب است که تا از درد و رنج بیرون می‌آییم سریع فراموشش می‌کنیم. شاید جالب کلمه‌ی درستی نباشد. شاید بهتر باشد بگویم فاجعه.

خویشتن حقیقی همان عقل یا خردی است که روح را می‌سازد

فکر می‌کنم، پس هستم