بریده‌هایی از کتاب به دور از تنش

شاید تنها راه دوست‌داشتن برخی از اعضای خانواده این باشد که آن‌ها را از راه دور دوست داشته باشیم.

اینکه بفهمید چه کسی هستید، جدا از اینکه در دوران کودکی به شما گفته شده چه کسی باشید، به سلامت روانتان کمک می‌کند.

تربیت فرزندان بالغ به معنای حمایت از آن‌هاست، نه مدیریت کارهایشان.

روابط سالم می‌تواند به عمر شما بیفزاید و در مقابل روابط ناسالم بیماری‌هایی مانند سرطان، مشکلات قلبی، افسردگی، اضطراب و اعتیاد در پی دارد.

داشتن انتظاراتی از دیگران منطقی است، اما اینکه دیگران انتظارات ما را برآورده می‌کنند یا خیر از کنترل ما خارج است.

گذشته را به یاد داشته باشید، اما در آنجا گیر نکنید.

اگر افراد خانواده با افسردگی کلنجار می‌روند، احتمالاً شما نیز به آن مبتلا خواهید شد؛ نه به این خاطر که ژنتیکی است، بلکه چون شما در آن محیط بزرگ شده‌اید و شاهد آن شرایط بوده‌اید. والدین افسرده برخورد متفاوتی با کودکان خود دارند و دیدگاه فیزیکی و عاطفی متفاوتی را به کودک القا می‌کنند. این عمل به نوبهٔ خود باعث می‌شود که کودکان رفتارهایی مشابه والدینشان نشان دهند.

پذیرش یعنی به دیگران اجازه دهید همان چیزی باشند که تمایل دارند، چه موردپسند شما باشد چه نباشد. این امر به معنای تسلیم‌شدن نیست، بلکه فقط تسلیم چیزی می‌شوید که درحال‌حاضر وجود دارد و با انجام‌دادن این کار می‌توانید آرامش را در رابطهٔ خود حفظ کنید.

شما این قدرت را دارید که داستان خود را بنویسید و درعین‌حال به خانواده‌تان اجازه دهید فرهنگشان را حفظ کنند.

با غلبه بر احساسات نمی‌توانید گذشته را تغییر دهید. این مهم است که حین ادامهٔ زندگی با احساسات خود کنار بیایید.

اعتیاد انتخاب نیست، بلکه ناتوانی در انتخاب است

حل‌کردن مسائلی که خودشان از پس انجام‌دادنش برمی‌آیند وظیفهٔ من نیست.

خستگی شایع‌ترین دلیل تغییر است.

تا موقعی که نفس می‌کشید برای تغییر دیدگاه و رفتارتان دیر نیست.

وقتی که دیگران از پس انجام‌دادن کاری برنمی‌آیند، شیوهٔ حل مسئله را به آن‌ها نشان دهید، نه اینکه آن کار را برایشان انجام دهید

بخش بزرگی از تمام روابط خود شما هستید.

شما نمی‌توانید از دیگران در برابر آسیبی که خودشان مسبب آن هستند محافظت کنید. همچنین، نمی‌توانید دائماً مراقب آن‌ها باشید و درعین‌حال حواستان به زندگی خودتان نیز باشد.

وقتی معیار اولیهٔ شما ناکارآمد است، تغییر به‌سمت الگوی سالم‌تر اغلب شروع از صفر است.

وقتی کودک فرد بالغ در رابطه باشد، جدی‌گرفتن رفتارهای والدین سخت می‌شود. امی سال‌ها انتظار داشت که مادرش بزرگ شود. در روزهای تعطیل، مادرش افراد خانواده را دشنام می‌داد و حفظ آرامش در مکان‌های عمومی برایش دشوار بود. امی مادرش را فردی نابالغ می‌دانست و از او می‌خواست که متناسب با سنش رفتار کند. اما سن فیزیکی بلوغ روانی را تعیین نمی‌کند.

روابط خانوادگی رایج‌ترین نوع روابط ناسالم است.