بریده‌هایی از کتاب اسب سیاه

افرادی که در رأس امور سازمان‌های بزرگ‌اند، دیدگاهی بسیار انتزاعی دربارهٔ انسان‌ها دارند و گاه فراموش می‌کنند انسان واقعی چگونه است و به‌جای اینکه بکوشند سیستم‌هایی هماهنگ با انسان‌ها بسازند، تلاش می‌کنند انسان‌ها را به‌زور با سیستم‌ها هماهنگ کنند. برتراند راسل

تکیه به شانس و اقبال در ذهنیت اسب سیاه جایی ندارد.

هیوم همچنین جملهٔ کوتاهی نوشته است که می‌توان آن را شعار اسب سیاه در نظر گرفت: «خوشبخت کسی است که اوضاع پیرامونی او با خلقیات درونی‌اش متناسب و سازگار باشد.»

در اولویت قراردادن رضایت درونی، روشی امن برای دست‌یافتن به موفقیت است،

در آن کاری که بیشترین اهمیت را برای تو دارد، بهتر و بهتر شو.

از فردیت خود برای رسیدن به احساس رضایت درونی بهره ببرید تا به تکامل و بالندگی دست پیدا کنید.

وقتی به مردم آزادی انتخاب شخصی مبتنی‌بر هویت فردی می‌دهیم، هرج‌ومرج و آشوب به وجود نمی‌آید؛ بلکه رضایت درونی و تکامل و بالندگی حرفه‌ای را با هم به دست می‌آوریم.

وقتی آزادی انتخاب دارید که بتوانید فرصت‌های خودتان را بیافرینید؛ حتی فرصت‌هایی که پیش‌ازاین به ذهن کسی خطور نکرده است. اما گزینش فرایندی منفعلانه است. وقتی از بین گزینه‌های ازپیش‌تعیین‌شده دست روی یکی می‌گذارید، یعنی انتخاب واقعی را کس دیگری قبل‌تر انجام داده است.

دشوارترین بخش رسیدن به موفقیتِ شخصی‌سازی‌شده، قبول نگرش جدید نیست، رهاکردن نگرش قدیمی و تاریخ‌مصرف‌گذشته است.

«اسب سیاه» استعاره از یک قهرمان غیرمنتظره است که نادیده گرفته شده است؛ چراکه با معیار ذهنی یک قهرمان استاندارد هم‌خوانی ندارد.