بریده‌هایی از کتاب با عشق قدم بزن اولین بار در جهان تفسیر داستانی قرآن جلد اول

غارِ حِراء، صدایِ پایِ عشق، بویِ بهشت، جبرئِیل امین، محمّدِ امین... عجب صحنه‌یِ با شکوهی، صحنه‌ای که تصورش هم روح انسان را جلا می‌دهد، قلب‌و دل انسان را پاک‌و صیقلی می‌کند، چون آینه

عشق کارش همین است: «فقط مهربانی!».

تمام وجودش شده بود قرآن، شده بود عشق، می‌خواندو می‌خواندو می‌خواند... تا به خانه رسید

قطعاً برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان باغ‌های پر نعمتی است (۳۴) آیا مسلمین مثل مجرمین هستند؟! (۳۵

مسئولیت سنگینی که عقلی کامل، روحی پاک، قلبی پر از مهربانی، خالی از کینه و در یک کلام بنده‌ای عاشق می‌خواست. خدا حضرت محمّد (ص) را چنین دید و او را به پیامبری برگزید

عشق کارش همین است: «فقط مهربانی!».

گویی جرعه جرعه عشق می‌نوشید، سرتاپای وجودش عاشق شده بود، نور عشق از تمام تارو پودش مُتَشَعشِع می‌شد.

محمد (ص) از شورو شوق‌و ذوق بر روی پا بند نمی‌شد، جبرئیل، او را به گرمی در آغوش گرفت‌و گفت:"بخوان" -: "چه بخوانم؟" -:" به نام خدای بخشنده مهربان بخوان به نام پروردگارت، که آفرید (۱)

شاخه گل‌های عشق را به همراه داشت دوست داشت به تک‌تکِ مردم به پیرو جوان به کوچک‌و بزرگ به زن‌و مرد، به هرکسی، هر چیزی، هر موجودی که در عالم وجود دارد شاخه‌ای از عشق بدهد.

برخی چنان عاشق بودند که برق عشق در چشمانشان چون خورشید می‌درخشید، برخی مقداری عاشقیشان کمتر بود و برخی هنوز به مرحلهٔ عشق پا ننهاده بودند امّا در کنار عشاق می‌نشستند.