بریده‌هایی از کتاب سلبریتی ایرانی

اینستاگرام ایرانیان به کارزار خیریه‌ها تبدیل شده‌است، استوری‌ها و پُست‌هایی که شمارهٔ کارت و شمارهٔ حساب و نام صاحب حساب دارد و طلب واریز پول می‌کند تا به مستضعف و فقیری کمک کند. درست است که این فعالیت‌ها فی‌نفسه خداپسندانه و خیرخواهانه است، اما باعث کوتاه شدن دست دولت در این امر و همچنین راحت شدن خیال مسئولان و مدیران حوزه‌های مرتبط می‌شود، با این توهم که اگر ما کاری نکنیم، خودشان کارهایی انجام می‌دهند.

برخی سلبریتی‌ها شانس این را دارند که با مرگشان محبوب‌تر هم بشوند.

سبک زندگی عرصهٔ مهمی است، اما نباید مهم تلقی‌اش کرد. این تناقض ذاتی آن است. سبک زندگی اگر مهم پنداشته شود، مقابل زندگی قرار می‌گیرد و خود زندگی ازدست می‌رود.

نقد مرجعیت سلبریتی‌ها غروب بُتان است

«زمانی‌که کاربران تحت‌تأثیر سلبریتی‌ها دست به کنش‌های مهمی مانند کنش سیاسی، رأی دادن، یا اعتراض کردن می‌زنند، این توهم را پیدا می‌کنند که دغدغه‌ای اجتماعی و مدنی دارند، درصورتی‌که آن‌ها سربازانی بی‌اراده و همیشه‌آماده‌باش برای اهل شهرت هستند»

مسئلهٔ اصلی در سبک زندگی نه آسایش و رفاه بلکه کسب سود و جمع‌آوری سرمایه برای طراحان مد است، زیرا ذائقه و سلیقه و زیبایی ساختنی است.

فرهنگ شهرت چاقوی دولبه نیست، چاقویی است که از دو سر تیز شده‌است و دسته‌ای برای نگه‌داشتنش وجود ندارد.