بریده‌هایی از کتاب کمال گرای مضطرب

زمانی که خودانتقادگری نیروی محرکهٔ عملکرد باشد، حتی اگر تا حدی موفقیت را تجربه کنید، درمانده و غمگین خواهید شد.

آیا می‌خواهید روی سنگ قبرتان بنویسند یک شرکت راه‌اندازی کرده‌اید، میلیون‌ها دلار پول به دست آورده‌اید، دو مدرک دکتری گرفته‌اید و به چهل‌وسه کشور سفر کرده‌اید یا اینکه بنویسند فردی مهربان، سخاوتمند، بی‌تعصب و شجاع بوده‌اید؟

در این کتاب، به شیوه‌ای بسیار واقعی، دل‌سوزانه و ماهرانه درک عمیق خود را از این موارد نشان می‌دهند که ترس از اشتباه‌کردن، اضطراب، جست‌وجوی کمال، اصرار بر مشغول نگه‌داشتن خود، مبارزه با قاطع‌نبودن و داستانِ نابسندگی چگونه در پس تمامی رفتارهای کمال‌گرایانه با یکدیگر تعامل دارند

ممکن است آن‌قدر غرق و تحت‌تأثیر استانداردهای عالی خود باشید که هر قدمی روبه‌جلو ترسناک و دلهره‌آور به نظر برسد؛ چون نمی‌خواهید به‌خاطر انجام یک حرکت اشتباه شکست بخورید، اصلاً حرکت نمی‌کنید.

در بسیاری از مواقع مهربان‌بودن با خود در کمال‌گرایی به این معناست که به خودتان اجازهٔ اشتباه‌کردن بدهید،

درمورد بیشتر قواعد دیگر نیز همین‌طور است. شما هنوز متوجه نشده‌اید که آن‌ها در ذهنتان این‌قدر بزرگ‌اند، نه در زندگی واقعی.

افکار و احساسات نمی‌توانند شما را به انجام کاری وادار کنند.

وسواس درمورد خروجی و نتایج، آن هم به بهای بی‌توجهی به فرایند، به این معنی است که بگذارید زمان حال از دستتان دربرود. در واقع کاری که می‌کنید این است که دستاوردهای قدیمی را به یاد می‌آورید، دائماً به شکست‌های گذشته فکر می‌کنید و نگران آینده‌اید.

انتقاد بی‌امان و بی‌رحمانه از خودْ شما را به این باور می‌رساند که اساساً مشکلی در وجودتان است و فقط کامل و بی‌نقص‌بودن باعث می‌شود آن را برطرف کنید.

قواعد مؤثرترین سلاح کمال‌گرایی‌اند. قواعد میله‌هایی فلزی استعاری‌اند که شما را از صحبت با افراد جدید، قرارگرفتن در معرض روابط عاشقانه، انعطاف‌پذیری هنگام اشتباه، شروع یا به‌پایان‌رساندن یک پروژه و همچنین فرصت‌دادن و سخت‌نگرفتن به خود، آن هم زمانی که بیشتر از همیشه به آن نیاز دارید، بازمی‌دارند.