بریده‌هایی از کتاب مفید باش

پس چرا بی‌هدف‌بودن در میدان زندگی را کنار نمی‌گذارید و خواسته خود را دقیقاً مشخص نمی‌کنید؟ زندگی فرصت تمرین ندارد و فقط یک بار اتفاق می‌افتد. پس اهداف خود را ببینید تا محقق شود.

انگار دارم بیش‌ازحد مثل کتاب‌های قانون جذب صحبت می‌کنم، اما صبر کنید، این‌طور نیست. نمی‌خواهم بگویم فقط با تصویرسازی از خواسته‌های خود، آن‌ها به حقیقت تبدیل خواهد شد. مطمئناً چنین نیست. باید برنامه‌ریزی کنید و کار کنید و بیاموزید و شکست بخورید و سپس دوباره بیاموزید و کار کنید و شکست بخورید. زندگی همین است. این‌ها قوانین زندگی هستند.

من از چالش بازگشت به میدان، استقبال می‌کنم؛ این همان تلاشی است که شما را موفق می‌کند. وقتی به‌دستش آوردید، طعم شیرینش را می‌چشید.

اوضاع در زندگی همیشه آن‌طور که انتظار داریم، پیش نمی‌رود، اما این نباید بهانه‌ای شود برای دست‌برداشتن از تلاش و شکوفایی یا قدردان نبودن برای چیزهایی که داریم.

هرگز من را یک مرد خودساخته خطاب نکنید. وقتی جوان‌تر بودم و مهارت‌های ادراکی زبان انگلیسی‌ام به خوبی امروز نبود، متوجه نمی‌شدم چرا مردم این لقب را به من می‌دادند: مرد خودساخته؟ می‌دانستم این یک تعریف است، اما نمی‌دانستم چرا این را به من می‌گویند. پس نقش پدر و مادرم چه بود؟ آن‌ها مرا بزرگ کردند. نقش جو وایدر چه بود؟ او مرا به آمریکا آورد و اولین رؤیاهایم را به واقعیت تبدیل کرد. نقش استیو ریوز و رگ پارک چه بود؟ آن‌ها رؤیای پیوستن به هالیوود را در ذهنم کاشتند. تکلیف جان میلیوس و جیمز کامرون چه می‌شود؟ آن‌ها مرا تبدیل به کونان بربر و ترمیناتور کردند.

می‌خواهم ازسختی‌های گذشته به عنوان نیروهای محرکه‌ای یاد کنم که مرا به کسی که امروز هستم تبدیل کرده‌اند. اگر دوران کودکی‌ام کمی بهتر بود، شاید این کتاب امروز در دست شما نبود و اگر کمی بدتر بود، شاید بازهم این کتاب در دست شما نبود و من هم به همان چاه الکلی سقوط می‌کردم که برادرم سقوط کرد و دست آخر هم به قیمت جانش تمام شد و در یک تصادف رانندگی در حالت مستی در سال ۱۹۷۱ کشته شد.

معمولاً سؤال بعدی این است که «هیچ وقت خسته نمی‌شدی؟» و پاسخ من همیشه یکسان است: «نه.» در واقع، الآن بیشتر خسته می‌شوم. من همیشه انرژی زیادی داشته‌ام، حتی در کودکی، که تا حدی به ژنتیک مربوط می‌شود، اما دلیل عمده و مهم‌ترش این است که وقتی یک چشم‌انداز را دنبال می‌کنید و برای هدفی بزرگ تلاش می‌کنید، هیچ چیز انرژی‌بخش‌تر از حرکت رو به جلو نیست.

این زیبایی درد است. درد نشانه‌ای است که به شما اعلام می‌کند آیا به حد کافی برای رسیدن به آرزوی خود فداکاری کرده‌اید یا نه.

پیاده‌روی، رفتن به باشگاه، مطالعه، دوچرخه‌سواری، استفاده از جکوزی، یا کارهایی از این دست را در برنامه خود قرار دهید. اگر گرفتار شده‌اید، اگر در تکاپو برای یافتن یک چشم‌انداز روشن برای زندگی دلخواه خود هستید، فقط می‌گویم که اهداف کوچکی برای خود تعیین کنید که به‌عنوان سکوی پرتاب عمل کنند و هر روز فضا و زمانی را به تفکر، خیال‌پردازی، دقت در محیط پیرامون و حضور در زمان حال، اختصاص دهید تا دروازه ورود ایده‌ها و انگیزه‌ها به درون‌تان باز شود. اگر نمی‌توانید آنچه را جستجو می‌کنید پیدا کنید، حداقل اجازه دهید آن شما را پیدا کند.

می‌دانم به این سادگی که به‌نظر می‌رسد نیست. وقتی سن‌مان بالاتر می‌رود، زندگی شلوغ‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. ممکن است برای پیدا کردن زمان و فضای بیشتر در زندگی، احساس کنید که مجبور به قربانی کردن مسئولیت‌های مهم‌ترید، به‌ویژه حالا که این اهداف کوچک روزانه، هفتگی و ماهانه را نیز در برنامه‌های خود گنجانده‌اید. بنابراین در ابتدا سخت به‌نظر می‌رسد. اما می‌دانید سخت‌تر از آن چیست؟ ادامه دادن زندگی‌ای که از آن متنفرید. این سخت‌تر است. در مقایسه با آن، این کار، مثل قدم زدن در پارک است.