بریده‌هایی از کتاب تفسیر نمونه (جلد بیست و یکم)

در «سيره ابن هشام» چنين آمده است: رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌و‌آله روزی با «وليد بن مغيره» در مسجد نشسته بود «نضر بن حارث» نيز آمد و در کنار آنها نشست، گروهی از سران قريش نيز در مجلس بودند، پيامبر صلی‌الله‌عليه‌و‌آله با آنها سخن گفت، «نضر» به مقابله برخاست، پيامبر صلی‌الله‌عليه‌و‌آله با دلائل منطقی (پيرامون بطلان بت‌پرستی) او را محکوم ساخت، سپس اين آيه را بر آنها خواند: إِنَّکمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ * لَوْ کانَ هؤلاءِ آلِهَةً ما وَرَدُوها وَ کلٌّ فِيها خالِدُونَ...: «شما و آنچه غير خدا می‌پرستيد، هيزم جهنم خواهيد بود؛ و همگی در آن وارد می‌شويد. * اگر اينها خدايانی بودند، هرگز وارد آن نمی‌شدند! در حالی که همگی در آن جاودانه خواهند بود».