بریده‌هایی از کتاب سپر

با خودم گفتم: «هرکدام از ما انسان‌ها خورشیدی بسیار درخشان‌تر و قدرتمندتر از این ستاره‌های عظیم داریم، چیزی که درون سینهٔ همهٔ ما وجود دارد و گاهی کمرنگ می‌شود و غروب می‌کند و گاهی طلوع می‌کند و دنیا را روشن می‌سازد، چیزی که به آن امید می‌گوییم. امروز قلب همهٔ ما درخشان‌تر، استوارتر و مقاوم‌تر از همیشه است.»

شاید بحران، ابر سیاهی است که انسان‌ها زیر تاریکی آن به خود می‌آیند. شاید سیلی سرنوشت است که انسان‌ها را به هویت انسانی‌شان باز می‌گرداند، هرچند عده‌ای آن‌قدر از هویتشان دور شده‌اند که هیچ‌چیزی آن‌ها را به حقیقت وجودی‌شان برنمی‌گرداند.

بحران، ابر سیاهی است که انسان‌ها زیر تاریکی آن به خود می‌آیند