بریده‌هایی از کتاب پاییز بود...

اشک‌ها همان احساس ابرازنشدهٔ غریب مانده در دلش بودند که یکی پس از دیگری بر روی گونه‌اش فرود می‌آمدند.

درد که یکی باشد آدم از پسش برمی‌آید اما... لعنت به ازدیاد درد.

امان از درد عشق و درد دوری...

کی می‌دونه چی گذشته این همه سال؟

همیشه هم خواستن، توانستن نبود!

من اگه می‌تونستم به شماها بفهمونم درمون دردای وامونده‌تون سیگار نیست، همراه خودم روح اجدادمم به آرامش می‌رسید!

وقتی قبول کنی هنگام درد فریاد نزنی، دنبال چاره نباشی، کسی هم دردت را نمی‌بیند و صدایت را نمی‌شنود. خاصیت درد این است. با درد همراه شدن، خود سهم مجزایی از درد دارد. صدای درد را که درنیاوری، شکل تنهایی می‌گیرد...

کوچهٔ علی‌چپ جای خوبیه! البته تا وقتی نرفتی توش فکر می‌کنی خوبه. همین که پا بذاری توش در و دیواراش لهت می‌کنن.

با دیدن گاری لبوفروشی کنار خیابان، محو خاطرات شیرین گذشته بود. چقدر خوب که بعضی خاطره‌ها عطر و بو داشتند.

بی‌خود کردی گفتی تا تهش هستی... وقتی جنم موندن پای عهدی که بستی رو نداشتی.