بریده‌هایی از کتاب بازسازی زندگی پس از طلاق

«عشق احساس گرم و صمیمانه ما نسبت به فردی است که نیازهای روحی و روانی ما را برآورده می‌سازد.»

اگر بتوانید به‌تنهایی با زندگی روبه‌رو شوید و به عنوان یک فرد مجرد هم احساس خوشبختی کنید، آنگاه می‌توانید با فرد دیگری نیز زندگی کنید.

فرد اندوهگین از عالم واقعیت دور است، گویی در بهت به سر می‌برد؛ در دنیایی غیرواقعی.

اگر احساس تنهایی، ناامیدی و نیاز در شما وجود داشته باشد، دیگران را از اطراف خود پراکنده می‌کنید.

کسانی که معتقدند سرانجام یک روز دوباره روابط گذشته را از سر می‌گیرند، دلیلی برای پیمودن مسیر صعودی بازسازی نمی‌بینند.

به جای انکار درد باید آن را تصدیق کرد و انگیزه‌ای برای رشد بیشتر قرار داد.

ایمان و ارتباط با خدایی که ما را همان‌طور که هستیم دوست دارد، سرچشمه عشق بی‌قید و شرط در ما می‌شود.

توان و ظرفیت دوست داشتن دیگری، ارتباط نزدیکی با توان دوست داشتن خود دارد و دوست داشتن خود به معنای خودخواهی و خودپسندی نیست.

احساس تنهایی یک بیماری است که آرام و پنهان رشد می‌کند و نشانه‌هایی هولناک دارد.

به یاد داشته باشید که اگر قرار باشد همیشه مطیع یک بخش شخصیتی خود باشیم، همواره تحت کنترل خواهیم بود و باز اگر مجبور باشیم همیشه در مقابل یک بخش قیام کنیم باز هم به نحوی تحت کنترل هستیم.