بریده‌هایی از کتاب مترسک مزرعه آتشین

یعنی همین‌طوری سرت را انداختی پایین و آمدی منطقه! ببینم، دوست و آشنایی، پارتی‌ای چیزی، تو دوکوهه داری برایت کاری کند؟

تشییع جنازه شهید می‌رن. یکی از بچه‌های بلورسازی. اسمش سعید غلامیه. ۱۶ساله بود. دلم می‌لرزد. یاد دایی‌حسن می‌افتم. سه هفته پیش با این‌که هنوز زخم‌هایش خوب نشده بود، باز ساکش را بست و روانۀ جبهه شد

- بعثیه شنیده بود ایرانیا آیۀ «وَجَعَلنا» رو می‌خوننُ از چشم دشمن پنهون می‌مومن. رفت و به سختی اون آیه رو حفظ کرد. چند روز بعد یک تانک ایرانی به بعثیه حمله کرد. بعثیِ زرنگ سریع آیۀ وجعلنا رو خوند تا راننده تانک کور بشه! قدرتیِ خدا همین طوری شد و راننده ایرانیِ تانک کور شد و بعثیه رو ندید و زیرش کرد!

چشم به آسمان دوخته‌ام. انگار بر مخمل سیاه آسمان صدها هزار مروارید درخشان دوخته‌اند. نسیم خنکی می‌وزد. ملافه را تا چانه بالا می‌کشم. دیگر از اتاق‌های پایین صدا نمی‌آید. می‌دانم که همه خوابیده‌اند، جز من که روی پشت‌بام هستم و هنوز خواب به چشمانم مهمان نشده است. سرِ شب با اصرار و کلی قیافه گرفتن، توانستم مادرم را راضی کنم تا روی پشت‌بام جایم را پهن کنم. هر چه مادر گفت اول پاییز است و معلوم نیست باران بیاید یا نه، گوش ندادم. بعد روی پرۀ پشت‌بام خزیدم و به صداهایی که از پایین می‌آمد گوش دادم. لیلا مثل همیشه شروع کرد به شکایت و گله از من پیش آقاجان. می‌دانستم که آقاجان با چشم‌های همیشه خسته‌اش، به تلویزیون خیره شده و اعتنایی به حرف‌های لیلا نمی‌کند. سرانجام لیلا زد زیر گریه و گفت: - شما همیشه فرق می‌ذارید، مگه من بچۀ شما نیستم. حالا «آیدین» پسر شده، باید هر چی دوست داره انجام بده و شما چیزی بهش نگید؟

انسان در صحنۀ جنگ، خیلی زود بزرگ می‌شود و به نیروهای شگفت‌انگیز پنهان وجودش پی می‌برد که اگر در موقعیت جنگ نباشد، شاید تا زمانی که زنده است این تجربه را به دست نیاورد.

چشم به آسمان دوخته‌ام. انگار بر مخمل سیاه آسمان صدها هزار مروارید درخشان دوخته‌اند. نسیم خنکی می‌وزد. ملافه را تا چانه بالا می‌کشم. دیگر از اتاق‌های پایین صدا نمی‌آید. می‌دانم که همه خوابیده‌اند، جز من که روی پشت‌بام هستم و هنوز خواب به چشمانم مهمان نشده است.

بعثیه شنیده بود ایرانیا آیۀ «وَجَعَلنا» رو می‌خوننُ از چشم دشمن پنهون می‌مومن. رفت و به سختی اون آیه رو حفظ کرد. چند روز بعد یک تانک ایرانی به بعثیه حمله کرد. بعثیِ زرنگ سریع آیۀ وجعلنا رو خوند تا راننده تانک کور بشه! قدرتیِ خدا همین طوری شد و راننده ایرانیِ تانک کور شد و بعثیه رو ندید و زیرش کرد!

یک جا نشستیم تا خستگی در کنیم. یک موقع دیدم که یک نفر آمد و در نزدیکی‌ام نشست و شروع کرد به نفس‌نفس زدن. کم مانده بود از ترس سکته کنم. فهمیدم که از همان عراقی‌هایی است که کارش بریدن سر است. حواسم به او بود. تا دستش بالا رفت، معطل نکردم. با آخرین قدرتم، با قنداق سلاحم محکم به پهلویش کوبیدم و پشت سر نفر جلویی دویدم. لحظاتی بعد عملیات شروع شد. روز بعد دشمن را شکست داده و در سنگرهایشان استراحت می‌کردیم که فرمانده گروهانمان گفت که دیشب اتفاق عجیبی افتاده. معلوم نیست کدام شیر پاک خورده‌ای تو سیاهی شب به پهلوی فرمانده گردان کوبیده که همان اول بسم‌الله دنده‌هایش خرد و روانۀ عقب شده! از ترس صدایش را در نیاوردم که آن شیر پاک خورده من بودم!

از پشت شیشه برای اصغر که همراه قطار می‌دود، دست تکان می‌دهم. قطار سرعت می‌گیرد و سوت می‌کشد. چند لحظه بعد، قطار از کنار محلمان می‌گذرد. بغض می‌کنم. تازه می‌فهمم که چه کرده‌ام

دایی‌عزت گفت: - آخه، نوکر قلب باصفاتم! واسه ما افت نداره که پامرغی بریم؟ بگو پاخروسی برو تا کربلاش هم می‌رم! همه خندیدیم و فهمیدیم که ماجرا ازچه قرار است. آقامرتضی خنده‌کنان گفت: - باشه دایی‌عزت، پس پاخروسی برو! دایی‌عزت خندان و قبراق گفت: - صفاتُ عشق است! و بعد تخته گاز پاخروسی رفت و دوباره همه را پشت سر گذاشت.

می‌دونی دایی‌عزت اسم میدون مینُ چی گذاشته؟ - نه. - مزرعه‌ای با مترسک‌های آتشی!

اگه تو الان جلو اون نایستی، در آینده جلو خیلی‌ها، جلو سختی‌ها، می‌ترسی و از پا در میای. حضرت علی می‌گه: «ترس برادر مرگه.» می‌دونی یعنی چی؟ مرگ یه‌بار جون آدمُ می‌گیره، اما ترس روزی هزار بار. برای یه بارم شده باید جلو داداش‌زاده یا هر کس دیگه‌ای که بهت ستم می‌کنه، دربیای. باید مرد بشی. مرد! می‌فهمی؟! گیج شده‌ام. انگار جادو شده‌ام. - تو اسلام خشونت رد شده، اما دفاع واجبه. از خودت، از شخصیتت دفاع کن. اجازه نده کسی تو رو له کنه. باید با سختی‌ها بجنگی تا هیچ زورگویی اسیرت نکنه.

- بعثیه شنیده بود ایرانیا آیۀ «وَجَعَلنا» رو می‌خوننُ از چشم دشمن پنهون می‌مومن. رفت و به سختی اون آیه رو حفظ کرد. چند روز بعد یک تانک ایرانی به بعثیه حمله کرد. بعثیِ زرنگ سریع آیۀ وجعلنا رو خوند تا راننده تانک کور بشه! قدرتیِ خدا همین طوری شد و راننده ایرانیِ تانک کور شد و بعثیه رو ندید و زیرش کرد!

آیدین جان! می‌خواهم یک حقیقت را به تو اعتراف کنم؛ من فقط یک آرزو دارم. از خدا همیشه یک حاجت خواسته‌ام. می‌دانی آرزو و حاجتم چیه؟ آرزویم این است که روزی چشم‌پزشک حاذقی بشوم و آن چشم نازنینت را که خود احمقم باعث ناراحتی‌اش شدم، جراحی کنم و از خجالت تو در بیایم.

اگه تو الان جلو اون نایستی، در آینده جلو خیلی‌ها، جلو سختی‌ها، می‌ترسی و از پا در میای. حضرت علی می‌گه: «ترس برادر مرگه.» می‌دونی یعنی چی؟ مرگ یه‌بار جون آدمُ می‌گیره، اما ترس روزی هزار بار.

تو اسلام خشونت رد شده، اما دفاع واجبه. از خودت، از شخصیتت دفاع کن. اجازه نده کسی تو رو له کنه. باید با سختی‌ها بجنگی تا هیچ زورگویی اسیرت نکنه.