بریده‌هایی از کتاب جهش اجتماعی

«از آنچه می‌نمایی بیشتر باش».

وقتی که پژوهشگران عمداً افراد را در معرض ویروس سرماخوردگی قرار می‌دهند، می‌بینند افراد شاد و برخوردار از حمایت اجتماعیِ خوب در مقایسه با افراد ناخشنود و محروم از حمایت اجتماعی کمتر احتمال دارد به سرماخوردگی مبتلا شوند. همچنین افراد شاد و بهره‌مند از حمایت اجتماعی وقتی که به نام علم عمداً مجروح می‌شوند سریع‌تر بهبود پیدا می‌کنند.

فقط به این دلیل که ژن‌هایمان ما را با فشاری عظیم در جهتی که می‌خواهند می‌رانند نمی‌توان گفت ما هم ناچاریم به همان سو برویم.

همسر جدید در محیط زندگی اجدادمان پدیده‌ای به‌نسبت نادر بود، چون ما در تمام مدت عمر در یک گروه کوچک ثابت از افراد قرار داشتیم. اما اکنون در جهانی زندگی می‌کنیم که در آن، همسر جدید هم -مانند چربی و نمک و قند- به‌طور نامحدود عرضه می‌شود و وسوسه‌ای دائمی برایمان به‌وجود می‌آورد که رابطهٔ کنونی‌مان را کنار بگذاریم و رابطه‌ای جدید و هیجان‌انگیزتر را شروع کنیم. البته، رابطهٔ جدید هم زود کهنه می‌شود، چون جاذبه و افسونِ تازگی، بنا به تعریف، زودگذر است و بنابراین نهایتاً راضی‌کننده نیست.

ما خودمان را فریب می‌دهیم تا بتوانیم دیگران را بهتر فریب دهیم.

زندگی کردن مادربزرگ و نوه‌ها در یک شهر با کاهش میزان مرگ‌ومیر کودکان ارتباط دارد.

احساس شرم وقتی سراغمان می‌آید که کاری کرده باشیم که ارزشمان را در نگاه سایر اعضا کاسته باشد، و اینجا هم احساس‌های منفیِ معطوف به خود موجب می‌شود که رفتار شرم‌آور را دیگر تکرار نکنیم و شأنمان را در گروه پایین‌تر نیاوریم. احساس غرور و گناه و شرم بخش‌هایی اساسی از شخصیت انسان هستند، و به ما کمک می‌کنند در گروه‌هایی که در آنها اعضا وابستگی متقابل شدید به هم دارند و با یکدیگر همکاری می‌کنند، عملکرد خوبی داشته باشیم.

خوراک و دوستان و رابطهٔ جنسی را در اولویت قرار دهید. این سه چیز پایه و اساس شادکامی روزمره‌اند. توجه داشته باشید که اینجا به پول یا آزادی هیچ اشاره‌ای نشده است. برخورداری از پول فراوان و آزادی گسترده هیچ ایرادی ندارد، اما کوشش در پی این دو چیز نباید فرصت لذت بردن از خوراک و رابطهٔ جنسی و دوستان خوب را از میان ببرد. این سه چیز به احتمال فراوان تجربیات شادی را پدید می‌آورند که نهایتاً روی هم جمع می‌شوند و زندگی‌ای می‌سازند که ارزش زیستن داشته است.

از شواهد موردی و شخصی چنین برمی‌آید که احتمالاً کتاب بیش از تلویزیون تأثیر مهم و ماندگار بر ما دارد. اگر این‌طور باشد، بخش مهمی از داستانگویی فرایندهای تخیلی و مولدی است که وقتی کسی داستانی را تعریف می‌کند که نمی‌توانیم مستقیم تجربه کنیم، در ذهنمان رخ می‌دهند. اما حتی کتاب‌ها هم معمولاً به اندازهٔ داستان‌هایی که تعریف می‌کنیم و می‌شنویم به‌یادماندنی و مهم نیستند، زیرا خواندن معمولاً در تنهایی انجام می‌شود.

دستگاه ایمنی ما طوری تکامل یافت که هنگام شادی‌مان با بیشینهٔ قدرت و ظرفیت کار کند، اما وقتی شاد نیستیم فعالیتش به‌شدت کاهش یابد. به همین دلیل است که نارضایتیِ بلندمدت می‌تواند، به واسطهٔ اثرات سوئش بر دستگاه ایمنی، به معنای دقیق کلمه شما را بکُشد، و از همین رو است که در دوران سالمندی تنهایی مهلک‌تر از سیگار کشیدن است. در حقیقت، وقتی سنتان از شصت‌وپنج سال گذشت، سیگار کشیدن یا مشروب‌خواری یا پرخوری با دوستان بهتر از تنها ماندن در خانه است.

افرادی که به یکدیگر بی‌اعتمادند اصولاً موفقیت‌های محدودی می‌توانند به دست آورند.

تمایل قوی‌تر مردان به اشیاء و تمایل قوی‌تر زنان به افراد است.

«وقتی بخندی، دنیا با تو می‌خندد؛ اما وقت گریه تنها خواهی بود».

داستان‌گویی به هر نسل امکان می‌دهد که بر اطلاعات گردآوری‌شدهٔ نیاکانش چیزی بیفزاید، و به این شکل در فرهنگ‌ها دانش مربوط به شیوهٔ رویارویی با محیط پیرامون انباشته می‌شود.

اخراجمان از جنگل فرصت مناسب تازه‌ای برای کَپی‌هایی پدید آورد که بیش از رقابت، با یکدیگر همکاری می‌کردند.

بسیاری از دیکتاتورهای امروزی کار خود را به‌عنوان مبارزان آزادی‌بخش آغاز کردند و اغلب جان و مال خود را برای براندازی دیکتاتور یا رهبر استعماری پیش از خود به خطر انداختند. اما وقتی که این رهبران به موفقیت برسند و رقابت میان‌گروهی پایان بگیرد، رهبران بابون‌مانند منافع خود را بر منافع گروهشان ترجیح می‌دهند و به جای خدمت به مردم بر تحکیم پایه‌های قدرت خود تمرکز می‌کنند.

منر در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها نشان داد که وقتی رهبرهای بابون‌مانند (یعنی رهبرانی که گرایش شدیدی به سلطه دارند) احساس کنند مقام رهبری‌شان از سوی زیردست‌ها تهدید می‌شود، گردش اطلاعات میان اعضای گروه را محدود می‌کنند و اعضای بااستعداد را از گروه کنار می‌گذارند، هرچند این کار به بهای ضعف عملکرد گروه تمام شود. منر همچنین دریافت رهبران بابون‌مانند، هنگامی که احساس کنند مقام رهبری‌شان از سوی اعضای بااستعداد گروه تهدید می‌شود، به راهبرد قدیمی و کارای تفرقه بینداز و حکومت کن نیز اتکا می‌کنند. این‌گونه رهبران می‌کوشند از برقراری پیوند اتحاد میان سایر اعضای گروه جلوگیری کنند.

طبق فرضیهٔ نوآوری اجتماعی، این واقعیت که شمار مردان مخترع بیشتر از زنان است نشان نمی‌دهد که قوهٔ ابداع و ابتکار زنان ضعیف‌تر است، بلکه نشانهٔ آن است که اجتماعی بودن زنان آنها را به نوآوری در جای دیگر سوق می‌دهد.

کسانی که بیشتر از همه اخبار جعلی را باور می‌کنند هواداران متعصبی هستند که از قبل باورهای سفت‌وسختی همراستا با گزارش‌های دروغین داشته‌اند.

ما خودمان را فریب می‌دهیم تا بتوانیم در فریب دیگران کاراتر عمل کنیم.