بریده‌هایی از کتاب رازهای خدا: کشف راز پنهان

همه دیده‌هایم به من می‌آموزد برای همه ندیده‌هایم به آفریدگار اعتماد کنم.

تا وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

تا وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

در قله کوه باورداشتن خدا ساده است؛ اما وقتی در دره‌ای تاریک هستیم و احساس تنهایی می‌کنیم، ایمانمان آزموده می‌شود.

با خدا همیشه فردایی هست.

اعتماد یعنی با توکل، گام برداشتن در مسیری که او گفته است. می‌توان به خدا اعتماد کرد که سر قولش بماند؛ اما نمی‌توانیم فرض کنیم او هر کار احمقانه ما را تأیید کند و با چشم بسته از پشت بام بپریم. حماقت را با ایمان اشتباه نگیرید.

«انسان راهش را در دل خود طراحی می‌کند، اما خدا گام‌ها را مشخص می‌کند.»

به یاد داشته باشید هر چه بگویید، یا سازنده عشق است یا ویرانگر آن. زبان، نیروی زنده کردن و از بین بردن را دارد و هر کس که آن را دوست بدارد، از میوه آن بهره‌مند خواهد شد.

روزی زنی از من پرسید: «با انسان‌های عیبجو چه می‌کنید؟» گفتم: «کافی است با آن‌ها صادق باشید. اگر صادق باشید، دیگر با شما کاری ندارند.» نکته این است: از بازی کردن در میدان دیگران دست بکشید. از بازی‌ای که با کژکاری آن‌ها جور است، دست بکشید تا دیگر آن‌ها را جذب نکنید.

رالف والدو امرسن: همه دیده‌هایم به من می‌آموزد برای همه ندیده‌هایم به آفریدگار اعتماد کنم.

حرف‌های کم‌ارزش انسان‌ها هر حرفی را به شما می‌زنند، اما عملی کردن حرف‌ها موضوع دیگری است. حرف‌های مردم را باور نکنید، کارشان را باور کنید. شما با کارهای آن‌ها روبه‌رو می‌شوید، پس می‌توانید فقط به کارها اعتماد کنید

همه دیده‌هایم به من می‌آموزد برای همه ندیده‌هایم به آفریدگار اعتماد کنم.

به بی‌انصافی زندگی اعتراض نکنید.

نگران فردا نباش زیرا فردا خود به فکر خود است.

خدا یک قاضی خشمگین، دور از دسترس و سرد و خشک نیست. او می‌خواهد همه چیز را با او در میان بگذارید و با او صمیمی‌تر از هرکس دیگری باشید.

وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

«از هر چه استفاده کنید، رشد می‌کند»

به شخصیت هر کسی بنا بر رفتار او اعتماد کنید.

ما درباره اینکه چرا به مرکز خرید آمده‌ایم، بیشتر می‌دانیم تا آنکه چرا به دنیا آمده‌ایم و مقصودمان چیست.

در قله کوه باورداشتن خدا ساده است؛ اما وقتی در دره‌ای تاریک هستیم و احساس تنهایی می‌کنیم، ایمانمان آزموده می‌شود. وقتی شغل یا عزیزی را از دست می‌دهیم، سلامتی یا رابطه‌مان به خطر می‌افتد، در چنین مواردی اعتماد کردن به خدا دشوار می‌شود. اما درست در چنین مواقعی بیشتر از همیشه به او نیاز داریم. مواقعی پیش می‌آید که لازم است بدانیم در بدترین شرایط، باز هم خدا با ماست، ما را دوست دارد و از هر بحرانی عبورمان می‌دهد.