بریده‌هایی از کتاب ۱۰۰۱ پرسش قبل از ازدواج

وظیفه درهم آمیختن خانواده‌ها به عهده تازه عروس و داماد است. شما به عنوان یک زوج باید تدبیر، نرمش و وحدت نظر داشته باشید. باید تصمیمهای مهم را به کمک همسرتان بگیرید، نه پدر و مادرتان. نشان دهید که شما و همسرتان یک تن واحد هستید. به پدر و مادر خودتان و همسرتان هم نشان دهید که هنوز فرزندشان هستید، اما فرزندی که اکنون متأهل‌شده و زندگی‌اش را با مسئولیتها و اولویتهای تازه‌ای آغاز کرده است.

«فرزندان هیچ وقت در گوش دادن به بزرگترها تلاشی به خرج نمی‌دهند، اما همواره از آنها تقلید کرده‌اند.»

پی بردن به تفاوتها به معنای اعلام ختم رابطه نیست. هرگز عدم اختلاف‌نظر، راز موفقیت زندگی مشترک به حساب نمی‌آید. اختلاف‌نظر با نامزدتان فرصتی است تا مهارتهای «مدیریت تفاوتها» را بیاموزید.

وقتی با فردی صمیمی می‌شویم، باید بتوانیم خصوصی‌ترین امیدها و ترسهایمان را با او در میان بگذاریم و مطمئن باشیم که به تنهایی با این چالشها روبه‌رو نمی‌شویم.

یکی از شوهرها نگرانی‌اش را چنین شرح داد: «می‌ترسیدم ظرفها رو بشورم. فکر می‌کردم اگه یه بار ظرف بشورم، مجبور می‌شم تا آخر عمرم ظرف بشورم.»

اگر مشاهده کرده‌اید که مدام شما را جلوی نامزدتان یا دیگران تحقیر می‌کنند یا شنیده‌اید که پدر و مادر همسر آتی شما می‌کوشند تا او را از ازدواج با شما منصرف کنند، حواستان را جمع کنید. به احتمال زیاد این رفتار آنها تغییر نخواهد کرد. به این امید دل نبندید که پدر و مادر نامزدتان به مرور زمان به شما علاقه‌مند خواهند شد.

شاید صحبت کردن درباره امور به شما احساس نزدیکی بیشتری بدهد، اما در عین حال ممکن است شریک زندگی‌تان را ناراحت کند و موجب شود که از شما فاصله بگیرد. تا وقتی این نکته را درک نکنید، تلاش برای صحبت کردن به منظور صمیمیت بیشتر، فایده زیادی نخواهد داشت.

- از شخص انتقاد نکنید: «یکدنده هستی.» - از رفتار انتقاد کنید: «یکدنده بودن، تفاهم را دشوار می‌کند.»

- با سخنان بی‌رحمانه یا آزاردهنده تلافی نکنید.

شما و نامزدتان چه تعریقی از یک خانواده «متعارف» دارید؟

اگر عشق تنها شرط یک ازدواج موفق بود، این همه طلاق نداشتیم.

«هر قدر در قضاوت متانت داشته باشید، باز هم می‌بینید که پدر و مادر بودن، به هر حال موجب رفتارهای عجیبی می‌شود.»

ازدواج به ترفیع بی‌شباهت نیست. پس از ازدواج مسئولیتهای شما تغییر می‌کند و انتظارات دیگری را باید برآورده سازید. پذیرش یک شغل تازه یا ازدواج، بدون آگاهی از تغییرات همراه با آن، عاقلانه نیست.

هیچ قانونی شما را مجبور نمی‌کند که درست همان لحظه‌ای که اختلاف‌نظری پیش می‌آید، درباره آن صحبت کنید.

درون‌گراها ارزشی برای حرفهای سرسری قائل نیستند

یکسان بودن، کلید خوشبختی در زندگی زناشویی نیست، بلکه برخورد شما با این تفاوتها تعیین‌کننده است.

اگر در محیطی رشد کرده‌اید که زوجها ضمن اینکه مدام بر سر هم فریاد می‌کشیدند، ولی رابطه پرمهر و پایداری هم داشتند، ممکن است تصور کنید که فریاد کشیدن، رفتاری عادی برای بیان افکار و احساسات است. اما شاید نامزد شما در خانواده آرام‌تری بزرگ شده باشد و به عقیده او فریاد کشیدن فقط زمانی موجه است که اتفاق بدی (آتش گرفتن خانه) افتاده باشد

- برای رسیدن به هدفتان احساس گناه ایجاد نکنید: «بعد از این همه کارها که برایت کرده‌ام، چرا از این محبت کوچک دریغ می‌کنی؟» - اگر احساس گناه ایجاد کنید، شخص مقابل آزرده می‌شود و سرانجام نتیجه عکس می‌دهد. - از شخص انتقاد نکنید: «یکدنده هستی.» - از رفتار انتقاد کنید: «یکدنده بودن، تفاهم را دشوار می‌کند.» - به عواطف او بی‌اعتنایی نکنید: «آه و ناله نکن. هیچی نشده!» - به نگرانیهای شریک زندگی‌تان گوش دهید و به او پیشنهاد کمک کنید: «برای کم شدن نگرانیهایت چه می‌توانیم بکنیم؟»

از رفتار انتقاد کنید، نه از شخص

برای فردی که پول به معنای امنیت است، خرج کردن همه درآمدش در ماه، ناراحت‌کننده است، درحالیکه برای فردی که خرج کردن به او احساس قدرت می‌دهد، محدود شدن در خرید، ناراحت‌کننده است.