بریده‌هایی از کتاب دکتر جکیل و آقای هولمز

«”وقتی انسان بزرگی می‌میرد، ما دربارهٔ سرشتش خطابه‌ها می‌کنیم و دستاوردهای درخشانِ او را در طول زندگی‌اش فهرست می‌کنیم. ما از سرشت ثانوی چشم‌پوشی می‌کنیم (و ”چشم‌پوشی“ واژه‌ای مناسب است، چراکه همه می‌دانیم وجود دارد اما ترجیح می‌دهیم درباره‌اش سخن نگوییم)، همان وجه فرومایه‌تر و پست‌تر که بسته به این‌که چه‌قدر سرکوب شده باشد می‌تواند صاحبش را به بی‌راهه بکشاند. زیرا انسان فقط یک وجه ندارد، بلکه ذووجهین است، و این دو همواره در نزاع با یک‌دیگرند تا بر تخت فرمانروایی بنشینند. برندهٔ این دو سمت‌وسوی زندگی هر فرد را مشخص می‌کند.“