بریده‌هایی از کتاب زیر نور ماه شیشه ای

هرگز نخواهیم فهمید چه انسانی می‌توانستی باشی

وقتی ازش پرسیدم: «خیال داری چی بخوانی؟» گفت: «روان‌شناسی. چون تو اولین بیماری بودی که درمانش کردم.»

آیا در وجودم چیزی برای باورکردن باقی مانده بود؟

مطمئنم هنوز بخشی از بهار در وجودت هست...

«دوشیزه دانو، مطمئنم هنوز بخشی از بهار تو وجودت هست.»

آن زندگی با زندگی قبلی‌مان فرق داشت اما مال ما بود و در آن زندگی جدید فقط چیزهایی را داشتیم که نیازمندشان بودیم؛ همدیگر را داشتیم و خدا را و گالیله را با آن‌همه زیبایی.

هرگز نخواهیم فهمید چه انسانی می‌توانستی باشی.