بریده‌هایی از کتاب دختر هزار ساله

خیلی طول کشید تا بفهمم دنیا فقط تابوتی بزرگ‌تره که کم‌کم ما رو در خودش غرق می‌کنه و باعث می‌شه فراموش کنیم اون‌طرف، دنیای دیگه‌ای منتظر ماست.

دل کندن سخت بود، اما زندگی همین بود؛ درنهایت زندگی ترک همۀ چیزهایی بود که روزی با دل و جون برای به‌دست آوردنش مبارزه می‌کردیم. مثل یه ربات کار می‌کردیم، از تعطیلات و وقت‌های استراحت می‌زدیم تا پول ذخیره کنیم، روزهای خوب زندگی رو از دست می‌دادیم، برای کار و کسب درآمد بیش‌تر و وقتی پول کافی برای خرید خونه، ماشین یا هرچیز دیگه‌ای به‌دست می‌آوردیم، از خریدمون نهایت لذت رو می‌بردیم، غافل از این‌که روزی باید همون خونه، همون ماشین یا حتی همون موبایل گرون‌قیمت رو پشت سر بذاریم و دنیا رو ترک کنیم. اون‌موقع نه حسرت ماشین، نه خونه و نه هیچ‌چیز دیگه‌ای اونقدری آزارمون نمی‌ده که حسرت ندیدن طلوع و غروب خورشید و تلف‌کردن ثانیه به ثانیۀ این زندگی ارزشمند مثل داغی به قلبمون مهر می‌زنه.

گاهی مرگ می‌تونه موهبت شیرین‌تری باشه تا زندگی.

زمان ارزشمندترین پولی بود که داشتیم و مثل ریگ هدرش می‌دادیم بدون این‌که بتونیم حتی یک ثانیه ازش رو به عقب برگردونده و جبرانش کنیم.