بریده‌هایی از کتاب عمل خلاقانه

وقتی آپاندیس من دچار مشکل شده بود، پزشکی که آن را معاینه کرد، اصرار داشت که باید بلافاصله به بیمارستان بروم تا آن را دربیاورند. به من گفتند هیچ گزینهٔ دیگری وجود ندارد. نزدیک یک کتابفروشی بودم. روی میزی جلوی در ورودی، کتاب جدید دکتر اندرو وِیل را دیدم. آن را برداشتم و بازش کردم. اولین چیزی که به چشمم خورد این بود: «اگر پزشکی می‌خواهد عضوی از بدنتان را دربیاورد و به شما می‌گوید که آن عضو دیگر کار نمی‌کند، باور نکنید.» در آن لحظه، اطلاعاتی که می‌خواستم برایم مهیا شده بود. و من هنوز هم آپاندیسم را دارم.

اثر واقعی یک هنرمند، نوع حضور او در این دنیاست.

برای مثال، شاید نویسنده‌ای در یک کافی‌شاپ باشد، روی صحنه‌ای از یک داستان کار کند و مطمئن نباشد که یک شخصیت در جواب چه خواهد گفت. ممکن است از میز دیگری صدای گفت‌وگویی را بشود که جواب مستقیمی به او بدهد، یا دست‌کم بارقهٔ کوچکی که مسیری را برای پیش بردن کارش به ذهن متبادر کند. ما تمام مدت این‌گونه پیام‌ها را دریافت می‌کنیم، البته اگر پذیرای آن‌ها باشیم. شاید کتابی بخوانیم و نقل‌قولی را در یک صفحه بشنویم، یا فیلمی ببینیم و دیالوگی را شاهد باشیم که باعث شود مکث کنیم و دوباره آن را از اول گوش کنیم. گاهی این همان جواب مستقیمی است که دنبال آن می‌گشتیم. یا می‌تواند پژواکی از ایده‌ای باشد که مدام در جاهای دیگر تکرار می‌شود؛ صدایی که برای توجه بیشتر التماس می‌کند، یا مسیری که در پیش گرفته‌ایم را تأیید می‌کند. این مخابرهٔ پیام، نامحسوس است؛ همیشه حضور دارد، اما به‌راحتی از دست می‌رود. اگر به دنبال سرنخ نباشیم، بدون اینکه متوجه باشیم از کنار ما رد می‌شود. این ارتباط را درک کنید و بدانید که به کجا منتهی می‌شود.

با همه‌چیز آغاز می‌کنیم؛ همهٔ چیزهایی که دیده‌ایم، همهٔ کارهایی که انجام داده‌ایم، همهٔ فکرهایی که داشته‌ایم، همهٔ چیزهایی که حس کرده‌ایم، همهٔ چیزهایی که تصور کرده‌ایم، همهٔ چیزهایی که فراموش کرده‌ایم، و همهٔ چیزهایی که ناگفته و بدون فکر، درونمان جای گرفته است. منبع ما همین است، و از آن تک‌تک لحظات خلاقانه را می‌سازیم.