بریده‌هایی از کتاب اثر ماه عسل

خوب نیستم. من دوست داشتنی نیستم. این برنامهٔ «دوست داشتنی نبودن» یکی از بزرگ‌ترین موانعی است که جلوی ایجاد اثر ماه عسل را می‌گیرد. ارزیابی برنامه‌های ناخودآگاه با استفاده از تست عضله نشان می‌دهد که ذهن ناخودآگاه بیشتر افراد جملهٔ «من عاشق خودم هستم» را پس می‌زند.

بیشتر افراد والدین آگاهی نداشته‌اند و در نتیجه پیش از اینکه بتوانند اثر ماه عسل را در زندگی روزمرهٔ خودشان ایجاد کنند، باید این برنامه‌ها را پاک کنند.

البته از یک نظر هم من شبیه همان زنی بودم که عشق را معادل داد و بیداد کردن می‌دانست، یعنی با توجه به اینکه ذهن ناخودآگاه من پر از برنامه‌های منفی بود، می‌توان گفت که من داشتم در جای «درستی» به دنبال عشق می‌گشتم. من به صورت ناخودآگاه دنبال رابطه‌ای می‌گشتم که پایه و اساس آن وابستگی متقابل بود. می‌خواستم با چنین رابطه‌ای زندگی‌ام را به تعادل برسانم.

گازهای نجیب می‌توانند به تنهایی زندگی شاد و کاملی داشته باشند. من خودم زمانی که برنامه‌های منفی ناخودآگاهم را بازنویسی کردم (البته هنوز هم گاهی سر و کلهٔ برخی از آنها پیدا می‌شود)، به آرامش درونی دست یافتم. بالاخره توانستم آزمایش «دوست داشتنی بودن» را پشت سر بگذارم و این بار اولی بود که برای احساس کامل بودن به کسی نیاز نداشتم. مدت زیادی با کسی رابطه نداشتم و دلم هم نمی‌خواست داشته باشم. من داشتم با شور و شوق زندگی می‌کردم و این خبر را پخش می‌کردم که ژن‌ها سرانجامِ روابط و زندگی ما را رقم نمی‌زنند. دوست داشتم با کسانی دوست شوم که مانند من فکر می‌کردند. با اینکه تنها بودم، اما داشتم اثر ماه عسل را در زندگی‌ام تجربه می‌کردم.

آنها به قول خودشان «شفافیت عاطفی» دارند، یعنی: «می‌توانند احساسات خودشان را شناسایی کنند و در مورد آنها حرف بزنند تا احساسات همدیگر را درک کنند.»

گازهای نجیب می‌توانند به تنهایی زندگی شاد و کاملی داشته باشند. من خودم زمانی که برنامه‌های منفی ناخودآگاهم را بازنویسی کردم (البته هنوز هم گاهی سر و کلهٔ برخی از آنها پیدا می‌شود)، به آرامش درونی دست یافتم. بالاخره توانستم آزمایش «دوست داشتنی بودن» را پشت سر بگذارم و این بار اولی بود که برای احساس کامل بودن به کسی نیاز نداشتم. مدت زیادی با کسی رابطه نداشتم و دلم هم نمی‌خواست داشته باشم. من داشتم با شور و شوق زندگی می‌کردم و این خبر را پخش می‌کردم که ژن‌ها سرانجامِ روابط و زندگی ما را رقم نمی‌زنند. دوست داشتم با کسانی دوست شوم که مانند من فکر می‌کردند. با اینکه تنها بودم، اما داشتم اثر ماه عسل را در زندگی‌ام تجربه می‌کردم.

درست است! اگر برای کسی که مانند گازهای نجیب به تعادل رسیده است، فرصتی پیش بیاید تا وارد یک رابطهٔ ناکارآمد دیگر شود، او از این فرصت استفاده نخواهد کرد. حتی اگر اتم‌های نامتعادل اطراف‌شان خود را به آب و آتش هم بزنند، باز نمی‌توانند گازهای نجیب را جذب کنند. این گازها تک و تنها می‌چرخند و راضی و خشنود هستند. همیشه به مخاطبین سخنرانی‌هایم می‌گویم: «گازهای نجیب شاید انسان‌های ناشایست را دوست داشته باشند، اما هرگز به آنها وصل نمی‌شوند!»

و جالب است که: «همهٔ ما مانند بیل هستیم!» ما فکر می‌کنیم که داریم بر اساس آرزوها، امیال و آرمان‌های ذهن خودآگاه‌مان عمل می‌کنیم. اما همین که ذهن خودآگاه‌مان در افکارش غرق شد، دیگر نمی‌تواند به لحظهٔ حال توجه کند. در همین لحظه است که برنامه‌های ذهن ناخودآگاه وارد عمل می‌شوند. ما بدون اینکه متوجه شویم، مانند پدر و مادرمان رفتار می‌کنیم!

حالا که شما خودتان هم اعتقادی به دوست داشتنی بودن‌تان ندارید، اگر کسی ادعا کند که شما را دوست دارد، این شخص چقدر برایتان قابل احترام خواهد بود؟

من در سخنرانی‌هایم اغلب از حضار می‌خواهم که تست عضله را با جملهٔ «من عاشق خودم هستم» انجام دهند. وقتی دست بیشتر حضار افتاد، از آنها می‌خواهم به این فکر کنند که این باور ناخودآگاه (باور به به «دوست داشتنی نبودن») چه تأثیری بر روابط‌شان می‌گذارد. اگر شما با هر دو ذهن‌تان خودتان را دوست نداشته باشید، چرا باید دیگران شما را دوست داشته باشند؟ دلیلی ندارد. ذهن ناخودآگاه شما معتقد نیست که شما دوست داشتنی هستید

به هیچ وجه منظورم این نیست که رابطهٔ جنسی بد است. رابطهٔ جنسی خوب است، عالی است و هدف از آن فقط بقای گونه‌ها نیست. اما اگر بخواهیم به رابطهٔ خوب و خوش مورد نظرمان دست پیدا کنیم، نباید هدف‌مان را اشتباه انتخاب کنیم. هدف ما باید این باشد که با کسی ازدواج کنیم که واقعاً می‌خواهیم شریک زندگی‌مان باشد. ما به عنوان تکامل یافته‌ترین حیوانات کرهٔ زمین، نباید فقط به ژن‌ها و هورمون‌ها پاسخ بدهیم.

در سال ۲۰۱۰ محققین دانشگاه هاروارد پی بردند که افراد حدود نصف ساعات بیداری خود را صرف فکر کردن به چیزهایی غیر از کارهای دم دست‌شان می‌کنند و این پرسه‌زنی ذهنی آنها را غمگین می‌کند (حتی وقتی ذهن‌شان در میان موضوعات جالب در حال گردش باشد).

هیچ یک از برنامه‌هایی که شما پیش از شش سالگی دریافت کرده‌اید از آرزوها، تمایلات و آرمان‌های شما نشأت نگرفته است، بلکه در مشاهدهٔ والدین و اجتماع ایجاد شده‌اند و همین برنامه‌ها هستند که قسم عمدهٔ رویکرد شما را نسبت به روابط‌تان تعیین می‌کنند. این مسئله همچنین الگوهای روابط عاشقانه را نیز توضیح می‌دهد: اینکه چرا برخی افراد در جاهای اشتباهی به دنبال عشق می‌گردند، چرا برخی افراد نمی‌توانند روابط خود را حفظ کنند و چرا برخی افراد روابط فوق‌العاده‌ای دارند.