بریده‌هایی از کتاب هنر بازیگری

شما هیچ‌چیزی را نمی‌توانید با پول جبران کنید، اما با رشدتان، با پیگیری، می‌توانید هر کمبودی را جبران کنید.

برای این‌که احساس امنیت کنید، باید همواره درحالِ رشد باشید. نباید هدفی داشته باشید که بی‌ارزش باشد.

هیچ بازیگری موفق نیست مگر این‌که در طول زندگانی‌اش، موفقیت را درون خود احساس کند. اگر احساس نکنید موفق هستید، هیچ پولی نمی‌تواند این احساس را به شما بدهد! هیچ تحسینی نمی‌تواند آن را به شما بدهد! هیچ نشانه‌ی موفقیتی نمی‌تواند آن را به شما بدهد! این احساس، این اعتمادبه‌نفسِ یک هنرمند یا بازیگرِ زن، باید به‌رغم هر چیزی، از درون خود او سرچشمه بگیرد، و همین اعتمادبه‌نفس است که ما باید در وجود شما ایجادش کنیم. و هرگاه آن را در خود احساس کنید، دیگر به من نیازی نخواهید داشت. شما به هیچ‌کس نیازی نخواهید داشت. با کارگردان همکاری خواهید کرد، اما هرگز نخواهید گفت: «کمک‌ام کن!»

باید توانِ این را داشته باشید که بگویید: «زندگی متعلق به من است. اهمیتی ندارد کجا هستم.»

اگر احساس نکنید موفق هستید، هیچ پولی نمی‌تواند این احساس را به شما بدهد! هیچ تحسینی نمی‌تواند آن را به شما بدهد! هیچ نشانه‌ی موفقیتی نمی‌تواند آن را به شما بدهد

شما درحالِ فراگیریِ حرفه‌ای هستید که دوهزارسال قدمت دارد.

امروزه بازیگران با مقتضیات مشخصی روبه‌رو می‌شوند، واقعیات مشخصی که عجیب‌وغریب‌اند و پنجاه سال قبل هم این‌چنین بوده‌اند؛ مثلاً اگر زنی برای بازی در نقش «ژولیت» تست می‌داد، مردم تعجب می‌کردند. زمانی که بازیگر جوانی بودم، کسی تست نمی‌داد.

بازیگری نیازمند بینشی خلاق و انسانی است، بینشی که زندگی را ویران یا تحقیر نکند، بلکه آن را به بالاترین سطح معنایی ارتقا دهد. جست‌وجوی بازیگر، کاوش گسترده‌ای برای این معنای والاتر است.

زمانی که در این اتاق هستید، باید مشکلاتتان را بیرونِ در گذاشته باشید. این‌جا شما به تمامیِ خودتان نیاز دارید. به پدرتان نیاز ندارید. به مادرتان نیاز ندارید. به همسرتان نیاز ندارید. به بچه‌تان نیاز ندارید. توجهی به مطالب نیویورک‌تایمز ندارید. شما به خودپسندیِ شرافتمندانه و صددرصدی نسبت به خودتان نیاز دارید.

شما در دنیای شلوغی زندگی می‌کنید. یا قهوه‌تان را نخورده‌اید یا در کافه دودستی به آن چسبیده‌اید.