بریده‌هایی از کتاب هنر گمشده گوش دادن

شاید سبک زندگی جدید باعث شده است ما کمتر به حرف یکدیگر گوش دهیم. شاید هم برعکس، برای فرار از تنهایی، از اینکه گوشی شنوا به‌دست نمی‌آوریم، به این سبک زندگی پناه برده‌ایم. علت هرچه باشد، تردیدی نیست که این فقدان، شکافی در زندگی ما پدید آورده است که پیوسته بزرگ‌تر و عمیق‌تر می‌شود و خود را به شکل نارضایتی، غم و محرومیت نشان می‌دهد.

گفت‌وگو با بعضی دیگر از افراد هم به این دلیل سخت است که بسیار کم‌حرف هستند.

بعضی افراد ظاهرا به گفته‌های ما گوش می‌کنند اما در واقع توجهی به آن ندارند. آن‌ها با نگاه کردن به این سو و آن سو، یا عقب و جلو رفتن در جای خود، بی‌توجهی خود را لو می‌دهند

وقتی به حرف‌های ما توجه می‌شود، احساس امنیت در ما رشد می‌کند

وقتی هیچ‌یک از دو طرف حاضر نیست چرخه واکنش هیجانی را بشکند، در نهایت هر دو طرف، بی‌آنکه درک شده باشند، خشمگین و ناراضی کنار می‌کشند

کم‌حرفی و سکوت بعضی از مردها، بیش از آنکه به جنس آن‌ها مربوط باشد به گذشته آن‌ها مربوط می‌شود، گذشته‌ای که در آن گوش شنوا پیدا نکرده‌اند.

وقتی غم و افسردگی را در فردی مشاهده می‌کنیم، معمولاً تصور می‌کنیم که مشکلی پیش آمده یا اتفاقی افتاده است. شاید آن مشکل یا اتفاق این است که هیچ‌کس به او گوش نمی‌کند.

به محض آنکه بتوانید درون خود را بیرون بریزید و طرف مقابل هم شما را درک و تصدیق کند، بار سنگینی از دوش شما برداشته می‌شود. درد شما یکباره فروکش می‌کند.

وقتی در هیجان‌ها مورد بی‌توجهی قرار می‌گیریم آزرده می‌شویم، به‌ویژه اگر این بی‌توجهی از طرف شخصی باشد که در زندگی ما جایگاه خاصی دارد و انتظار داریم به ما اهمیت بدهد.

بزرگ‌ترین درس فروتنی این باشد که یاد بگیریم (بدون توجیه خود) بگوییم: «متأسفم که تو را رنجاندم.»

احساس کنیم که دیگران به حرف‌های ما توجه نمی‌کنند، در لاک تنهایی خود فرو می‌رویم و دریچه قلب خود را به روی دیگران می‌بندیم.

بیشترین واکنش هیجانی ما نسبت به موضوعاتی است که در ضمیرمان خود را به آن متهم می‌کنیم.

شنونده خوب، همچون یک شاهد است، نه کسی که درباره شما قضاوت کند.

کسانی که با گوش دادن، ما را درک می‌کنند، برایمان با ارزش‌اند.

وقتی غم و افسردگی را در فردی مشاهده می‌کنیم، معمولاً تصور می‌کنیم که مشکلی پیش آمده یا اتفاقی افتاده است. شاید آن مشکل یا اتفاق این است که هیچ‌کس به او گوش نمی‌کند.

کودکی که مورد بی‌توجهی قرار گرفته و احساس ناامنی می‌کند، نمی‌تواند ارتباط برقرار کند.

برداشت نادرست، نه تنها ریشه اعتماد به دیگران را می‌خشکاند، بلکه اعتماد به ادراک‌مان را هم از بین می‌برد.

وقتی رابطه‌ای برای ما ارزش خاصی دارد و برایمان مهم است که ما را درک کنند، بی‌توجهی طرف مقابل واقعا دردناک است.

احساسات برای شخصی که آن را تجربه می‌کند، حقیقت دارد.

کم‌حرفی و سکوت بعضی از مردها، بیش از آنکه به جنس آن‌ها مربوط باشد به گذشته آن‌ها مربوط می‌شود، گذشته‌ای که در آن گوش شنوا پیدا نکرده‌اند.