بریده‌هایی از کتاب سرگذشت فلسفه غرب به روایت مدرسه دوباتن

اسپینوزا می‌نویسد انسان عاقل، کسی که چگونگی و چرایی امور را درک می‌کند، «از آرامشِ (acquiescentia) جانِ همیشه راستین برخوردار است».

تمام تیره‌روزی‌های انسان ناشی از این است که نمی‌تواند تنها و آسوده در اتاقش بنشیند.

اضطراب در شکاف میان آنچه می‌ترسیم شاید رخ دهد و آنچه امید داریم شاید رخ دهد، شکوفا و باروَر می‌شود. هرچه این شکاف بزرگ‌تر باشد، نوسان و تلاطم خلق‌وخوی ما هم بیشتر خواهد بود.