بریده‌هایی از کتاب نشانه چهار

عشق یک مسئله عاطفی است و هرچه عاطفی باشد در تعارض با منطق واقعی و عاری از احساساتی است که من از همه چیز مهم‌تر می‌دانم. من شخصاً هرگز ازدواج نخواهم کرد مبادا قضاوتم خدشه‌دار شود.

دلیل اصلی عظمت واقعی انسان در درک او از حقارت خویش نهفته است.

«ما عادت داریم ببینیم که انسان آنچه را نمی‌فهمد به باد استهزا بگیرد.» کلام گوته همیشه پرمغز است.

درحالی که انسانِ منفرد یک معمای لاینحل است، در جمع به یک قضیه اثبات شده ریاضی تبدیل می‌شود. مثلاً هرگز نمی‌توانید پیش‌بینی کنید که یک فرد چه کار خواهد کرد، ولی می‌توانید به‌طور دقیق بگویید که تعداد متوسطی از افراد قصد دارند چه کار بکنند. افراد متفاوت‌اند، ولی متوسطِ گروه ثابت می‌ماند. آمار این‌طور نشان می‌دهد.

انسان چه معمای عجیبی است!

«هیچ ابلهی به اندازه ابلهی که اندک بهره‌ای از عقل دارد موجب دردسر نیست!»

«هیچ ابلهی به اندازه ابلهی که اندک بهره‌ای از عقل دارد موجب دردسر نیست!»

وقتی ناممکن را حذف کرده باشی، آنچه باقی می‌مانَد، هرقدر هم بعید، باید حقیقت باشد

بعید است آدم به‌طور روزمره از شیئی استفاده کند بی‌آنکه اثر شخصی خود را به نحوی روی آن باقی بگذارد که برای مشاهده‌گرِ تعلیم‌یافته قابل تشخیص نباشد.

وینوود رید در این زمینه نظریات خوبی دارد. او می‌گوید درحالی که انسانِ منفرد یک معمای لاینحل است، در جمع به یک قضیه اثبات شده ریاضی تبدیل می‌شود. مثلاً هرگز نمی‌توانید پیش‌بینی کنید که یک فرد چه کار خواهد کرد، ولی می‌توانید به‌طور دقیق بگویید که تعداد متوسطی از افراد قصد دارند چه کار بکنند. افراد متفاوت‌اند، ولی متوسطِ گروه ثابت می‌ماند. آمار این‌طور نشان می‌دهد.

«هیچ ابلهی به اندازه ابلهی که اندک بهره‌ای از عقل دارد موجب دردسر نیست!»