بریده‌هایی از کتاب یادگیری را یاد بگیرید

هرچند ممکن است خودت متوجه نباشی. توپ فکرت در میز پراکنده به این‌طرف و آن‌طرف می‌رود و ممکن است دیر یا زود به ایده‌ای برخورد کند که در حل آن مسئله به کارت بیاید.

وقتی در حالت پراکنده هستی، مغزت یواشکی مشغول حل مسائل است،

چرا باید کاری که حوصله‌اش را نداری انجام بدهی؟ به‌خصوص وقتی می‌دانی این کار ناخوشایند و دشوار خواهد بود؟ چرا باید شنبه درس بخوانی، درحالی‌که می‌دانی امتحان روز چهارشنبه است؟ اصلاً اگر شنبه درس بخوانی که تا آن موقع یادت رفته است. مشکل این‌جا است. اگر تعلل کنی، معمولاً وقت کم می‌آوری. همان‌طور که بعداً خواهی فهمید، زمان و تمرین دست در دست هم می‌دهند تا مفاهیم جدید را در مغزت جا بیندازند. اگر وقت کم بیاوری، نه‌تنها نمی‌توانی ساختارهای درست یادگیری را در ذهنت بسازی، بلکه کلی هم انرژی صرف نگرانی بابت این موضوع می‌کنی. این وضعیت باخت-باخت است. تعلل دشمنِ یادگیری با کیفیت خوب است.