بریده‌هایی از کتاب شب های پیشاور

حافظ ابوجعفر محمدبن‌جریر طبری متوفی سال ۳۱۰ هجری در کتاب الولایه نقل می‌نماید که رسول اکرم(ص) در اوایل خطبه غدیر خم فرمود: «و قد أمرﻧﻰ جبرئیل عن رﺑﻰ أن أقوم فی هذا المشهد و أعم کل ابیض و اسود أنّ علی ابن ابی‌طالب أخی و وﺻﻴﻰ و خلیفتی ﺧﻠﻴﻔﺘﻰ و الامام بعدی آن‌گاه فرمود: معاشر الناس ذلک فانّ الله قد نصبه لکم ولیاً و اماماً و فرض طاعته علی کل احد ماض حکمه جائز قوله ملعون من خالفه مرحوم من صدقه»

یکی از خصایص بزرگ خاندان رسالت همین است که در قرآن همه جا سلام مخصوص به انبیاء عظام می‌نماید و می‌فرماید: سَلَامٌ عَلَیٰ نُوحٍ فِی ٱلْعَالَمِینَسَلَامٌ عَلَیٰ إِبْرٰهِیمَ سَلَامٌ عَلَیٰ مُوسَیٰ وَ هَارُونَ. ولی در هیچ کجای قرآن سلام بر اولاد انبیاء ننمودند مگر به اولادهای خاتم‌الانبیاء(ص) که می‌فرماید سلام علی آل یاسین (یس) یکی از نام‌های خاتم‌الانبیاء است.

در قرآن مجید پنج اسم از دوازده اسم پیغمبر برای مزید بینایی امت ذکر گردیده، و آن پنج اسم مقدس محمد، احمد، عبداللّه، نون و یس است و در اول سوره ۳۶ می‌فرماید: یسۤ٭ وَ ٱلْقُرْءَانِ ٱلْحَکیمِ٭ إِنَّک لَمِنَ ٱلْمُرْسَلِینَ «یا» حرف ندا و «س» نام مبارک آن حضرت و اشاره به حقیقت و سویت اعتدالیه ظاهریه و باطنیه آن حضرت می‌باشد.

ممکن است علما و فضلا بلکه عموم اهل تسنّن در ابتدا از دیدن این کتاب عصبانی شوند، ولی پس از آن‌که قدری دقیق شوند و بی‌طرفانه خالی از عادت و با نظر انصاف مطالعه نمایند به بی‌غرضی ما پی خواهند برد، زیرا وقتی مصادر کتب را دیدند و در مقام مطابقه برآمدند می‌فهمند که ما در این کتاب زائد بر آن‌چه علمای آن‌ها نوشته‌اند، ننوشته‌ایم، می‌توان گفت این کتاب لسان علما و دانشمندان عامه و مجموعه منقوله از کتب معتبره آن‌ها می‌باشد. نوشته‌های آن‌ها را نقل نموده و با تطبیق بین‌الاخبار کشف حقایق نموده، تا خوانندگان بی‌غرض با انصاف بدانند که نویسندگان مرموز و بی‌انصاف آن‌چه می‌نویسند از روی غرض و کینه‌ورزی به اهل بیت‌ طهارت و شیعیان آن‌ها می‌باشد.

حاشا که جواب تلخ هر کس گویم یک بد شنوم از کس و واکس گویم این نیست بد من که بدم گوید کس اینست بد من که بد کس گویم