بریده‌هایی از کتاب هی آدم!

میگویند بزرگ که باشی، دنیا را جور دیگری میفهمی... اما من نتوانستم آنچه باید ببینم را ببینم وآنچه باید بشنوم را بشنوم... من حتی نتوانستم ببینم و ندیده بگیرم! بشنوم و نشنیده بگیرم!

غریبه نبودی، چرا نمی‌شناسمت؟

اصلا باید میشد! اگر نمی‌شکستم، اگر سبک تر نمی‌شدم! هرگز بادها نمی‌فهمیدند تا کدامین سرزمین باید سفر کرد و برای نسل‌ها سرگردانی در رگ‌هایشان باقی میماند! اگر نمیشد! اگر سبک‌تر نمی‌شدم! هیچ بادی تا هیچ کجای اوج مرا به دوش نمی‌کشید و آسمان همان محل مردگان باقی میماند و زمین برای همیشه به جاذبه‌اش میبالید و از سقوط سیب‌ها میخندید!

اگر یک سال نمی‌گذشت، هیچ‌گاه نمی‌فهمیدم یک سال چه قدر طول دارد!

دنیا باید برود تا فصل چیدن شکلات‌ها و گردوها و موزها و توت‌فرنگی‌ها...

تمام شهر را از آیینه پر کرد... داروغه میدانست... شهر از آن موقع ناامن شد که هر کس خودش را گم کرد!...

دنیا باید برود تا فصل چیدن شکلات‌ها وگردوها و موزها و توت فرنگی‌ها...

دلشوره‌ی لعنتی این دلشوره‌ی لعنتی رهایم نمیکند... در شهر کسی صدایم نمیکند... گفته بودی بمانم تا تهش هستی...

از وجود عاشقش معرفت ست پر لبریز در وفای رب ما نیست نبخشد تقصیر

و هرگز نکنی ظن به خدایت که فراموش کند یاد کسی از من و تو

و هر اندازه تو سهم میخواهی،‌ بی‌دریغ ازآن توست شک نکن دست خدا از همیشه تا هنوز سهم ناتمام دست من و توست

من اما همیشه به معجزه‌های کوچک اعتقاد دارم، خودم بارها دیده‌ام دستی به خاکستر میخورد، طلا میشود...

چه قدر ساختیم و خراب کردند... چه قدر خراب شدیم اما خم به ابرو نیاوردیم!... چه قدر قانع بودیم و چه بی‌اندازه کم حافظه!...

آیا سینه ات را برایت نگشودیم؟ و بار سنگین را از شانه ات بر نداشتیم؟ همان که پشتت را خمیده کرده بود، و نامت را بلند گردانیدیم... قطعا با هر سختی آسانی‌ست... آری با هر سختی آسانی‌ست... چه قدر این نجواها هوای دلم را تازه میکنند...

میگویند بزرگ که باشی، دنیا را جور دیگری میفهمی... اما من نتوانستم آنچه باید ببینم را ببینم وآنچه باید بشنوم را بشنوم... من حتی نتوانستم ببینم و ندیده بگیرم! بشنوم و نشنیده بگیرم!

میگویند بزرگ که باشی، ساده میگذری... اما من هر چه قدر شیر خوردم باز هم نتوانستم از بعضی روزها، از بعضی خیابان‌ها، از بعضی خاطرات، از بعضی کلمات، آری! حتی از بعضی کلمات هم نتوانستم ساده بگذرم!

غریبه نبودی، چرا نمی‌شناسمت؟

اگر سبک‌تر نمی‌شدم! هیچ بادی تا هیچ کجای اوج مرا به دوش نمی‌کشید و آسمان همان محل مردگان باقی میماند و زمین برای همیشه به جاذبه‌اش میبالید و از سقوط سیب‌ها میخندید!

من هیچ وقت از تاریخ و ریاضیات سر در نیاوردم! اما حالا اگر بپرسید مساحت یک سال را برایتان حساب میکنم...

اتفاقات ساده همیشه میگفت خوبی‌اش به این است که اتفاقات ساده میتوانند آدم را سخت عوض کنند... اگر هنوز هم اینجا بود، به او میگفتم بالاخره من هم عوض شدم!... به او میگفتم عوض شدن گاهی چه بی‌اندازه میتواند بی‌رحمانه و سخت باشد... به او میگفتم اصلا ساده نبود، خیلی سخت عوض شدم... حالا خوب یا بدش بماند! اما خوبی‌اش به این است که ساده عوض نشدم...