بریده‌هایی از کتاب پس از جدایی از تو

احتمالاً مدام از خود می‌پرسید چه مشکلی داشتید و به این ترتیب کم‌کم با این تصور که برای او کافی نیستید و حتماً مشکلی دارید، عزت نفس خود را نیز از دست می‌دهید و خود را با افرادی که ممکن است حالا با او باشند مقایسه می‌کنید. در این شرایط بیشتر افراد معمولاً همین‌طور رفتار می‌کنند که البته بی‌فایده‌ترین کار ممکن است. زیرا شما انسانی منحصربه‌فرد و متمایز از دیگران هستید و این مقایسه فقط بیشتر و بیشتر ناامیدتان می‌کند؛ ناامید، آسیب‌دیده و عصبانی.

انسان‌ها به‌طرز شگفت‌آوری از احساسات یکدیگر تغذیه می‌کنند و تحت‌تأثیر آن هستند. وقتی شما با عصبانیت بحث می‌کنید، طرز برخوردتان بسیار مسری است. گاهی وقتی آرام هستید و پوزش‌خواهانه رفتار می‌کنید، طرف مقابل نیز آرام‌تر می‌شود.

حالا که می‌خواهید از این اتفاق و تغییرات بزرگ ناشی از آن گذر کنید، اولین واکنش ناگهانی و تکانشی شما این است که ذهن خود را مدام مشغول نگه دارید. به این ترتیب که سعی می‌کنید با کار زیاد این شرایط را پشت سر بگذارید و از استراحت خودداری می‌کنید. اما در نهایت دچار احساس فرسودگی خواهید شد و با توجه به ذهن آشفته‌ای که دارید، نمی‌توانید درست تصمیم بگیرید. روشن است که در این مرحله احساسات شما برانگیخته شده‌اند، اما به نظر شما وقتی احساسات قوی با ذهن کدر شما همراه می‌شود، در نهایت به چه نتیجه‌ای ختم خواهد شد؟

عشق مانع از این می‌شود که برای فراموش کردن رابطه قبلی، وارد رابطه جدیدی شوید. این روابط وقتی شکل می‌گیرند که احساس خلأ و تُهی بودن می‌کنیم. در دوران جدایی ما از تمام چیزهایی که کنده می‌شویم که روزی آن‌ها را می‌شناختیم و وابسته‌شان بودیم. بنابراین، شاید به نظر راه‌حل آسانی باشد که بخواهیم وقت خود را با کسی بگذرانیم که می‌تواند این خلأ را پر کند. شاید بتوانیم آن را با خوردن هله‌هوله مقایسه کنیم که احساس رضایتی موقتی در ما ایجاد می‌کند، اما فاقد هرگونه مواد و کالری مفید است. ما در آن لحظه احساس رضایت و سیری می‌کنیم، اما هیچ مواد غذایی مفیدی به بدن خود نرسانده‌ایم. رابطه مجدد بعد از جدایی نیز همین‌طور است. در واقع، شما فقط به دنبال راه‌حلی موقتی هستید و این راه‌حل برای شما احساس دوست داشته شدن است.

داشتن دوست بد به مراتب از تنها بودن بدتر است. اگر با دوستان خود اختلاف دارید و کسی نیست که به او تکیه کنید، وقتش شده که از آنها فاصله بگیرید. خود را وادار به باقی ماندن در روابطی که از نظر احساسی و روانی سودی برایتان ندارند، نکنید. ثابت شده که این برای رشد و ترقی شما به شدت مضر است و به جای کمک به پیشرفت، شما را عقب می‌کشد.

برگشت به رابطه ممکن است به شما حس رضایتی موقتی بدهد، هرچند در نهایت به این نتیجه می‌رسید که این رابطه باعث پیشرفت شما نمی‌شود. در این شرایط شما آمادگی ورود به هیچ رابطه‌ای را ندارید و از نظر احساسی قادر نیستید عشق را کامل دریافت کنید حتی اگر این عشق واقعی باشد. مهم نیست که فرد مقابل شما چه‌قدر خوب و مناسب باشد، وقتی نتوانید عشق او را درک کنید و در مقابل به او عشق بدهید، هر رابطه‌ای به سرانجامی بد ختم خواهد

فقط به این دلیل که در رابطه قبلی خود به این حس دست نیافته‌اید، به این معنی نیست که در هر رابطه‌ای محکوم به تنهایی هستید.