بریده‌هایی از کتاب جنایات مرموز دکتر مرا

ترس با هیچ سرگرمی و تفریحی کاسته نمی‌شود و احساسی است که مدام شدت می‌گیرد.

همان‌طور که رؤیا اغلب فرد را به قلمروهای جهان فراطبیعی می‌برد یا همان‌طور که دیوانه چیزهایی را می‌بیند و می‌شنود که ما افراد عادی قادر به درکشان نیستیم.

«خیابانی باریک که میان دو ساختمان مرتفع محصور شده باشد بسیار شیب‌دارتر و خطرناک‌تر از دره‌های معمولی است. تنگهٔ تسخیرشده‌ای که تمدن ساخته، دره‌ای که علم خلق کرده. از خیابانی که ته دره است، ساختمان‌های بتنیِ شش‌هفت‌طبقه هر نوع امیدی به داشتن منظره را فرومی‌بلعند. آن‌ها هم مانند پرتگاه‌های طبیعی نه گیاه سرسبز دارند، نه گل‌های فصلی و نه هیچ برآمدگی‌ای که نظرها را به خود جلب کند؛ فقط دو قالب خاکستری که تبری آن‌ها را از وسط دو نیم کرده است.