بریده‌هایی از کتاب از ونک تا پارک وی

تو می‌افتادی توی آب خیس خیس بر و بر نگاهت می‌کردم و از روی بدجنسی‌ام خریدارانه، چشم چرانی.

اصلا به من می‌آمد اینقدر حرف بزنم ولی خوب شاعری که شاخ و دم ندارد هر کسی می‌تواند گاو نر و مرد کهن مال جای دیگریست.

حیرانِ حیرتِ حیوانیِ خویشم

این کلمات پشت سر هم پشتک و وارو جفتک می‌اندازند و تف می‌کنند توی صورتت.

زیبا رویِ خُتَن با چشمانی به وسعت دشت تراشیدگی اندامی مسحور کننده به خوابم آمده‌ای یا به بالین هرچه هرچه مرا دریاب دریاب.

آرزو می‌کنم همان که بر جوانان عیب ندارد تو مگر عیبی داشتی که طلاقت دادند؟

امشب هوس روی تو تا کنار جوی کشاندتم . جرعه جرعه از گلویم پایین می‌روی.

وقتی که صبح می‌شود تو با سینی صبحانه‌ات سراغ تختم می‌آیی

خر شیطان سواری کیف می‌دهد

دیروز خواهرت ته کوچه‌ای بن بست سبز شد نه، سرخ نه، جاودانه شد.

نام تو یادم نمی‌آید فراموش که بشوی تازه آدم تازه حوا یک چاقوی مرصع دستت می‌گیری یوسف‌ترین زلیخای تاریخ! رسوا رسوا رسوا.

زلخیایی که یوسف‌ها عصمت به خاطرت بر باد می‌دهند