بریده‌هایی از کتاب سلام بر میت

پیامبر رحمت ـ که وقتی مردم سنگش می‌زدن، نفرینشون نکرد می‌فرماید: «نفرین خدا بر کسی که در ماه رمضان پاک نشود.»

ایشالا خدا یه زن خوشگل نصیبت کنه، یه زن که صورتش مثل قرص ماه، دهنش تنگ مثل غنچه، دماغش قلمی، موهاش مثل گلابتون، قدش مثل سرو، خلاصه، یه زن مثل کوت‌آتیشی نصیبت کنه! خنده‌ام گرفته بود از این‌همه اوصاف و جزئی‌نگری زنانه. تشکری کردم و از خدا خواستم که دعاهای حاج کبری مستجاب شود، هرچه زودتر.

«نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده». روایت داریم تنها نمازیه که خدا عنایت کرده و به‌واسطهٔ اون، کسایی که حق‌الناس به گردنمون دارن رو راضی می‌کنه. یعنی خدا این‌قدر مهربونه که به‌واسطهٔ این نماز توبه، کاری می‌کنه که دیگه حق‌الناس بر گردنمون نمونه.

نار همان نورِ بازتاب‌داده‌نشده است.

استاد خوبِ خوب بچه‌ها را تشنهٔ ادامهٔ روایت کرد. بعد آرام‌آرام کلمات را مزه‌مزه کرد و به‌زبان آورد: «اما، بچه‌ها، همدم ما توی قبر تلاوت قرآنه. چراغ توی قبرمون نماز شبه. فرش هم عمل صالحه. پول و سرمایهٔ ما کلمهٔ توحیده و گفتن لا اله الّا الله. پادزهر هم صدقه دادن در راه خداس.»

می‌خواهم مثل میّتی باشم زیر دست مهربان و پرقدرت تو.

«اگه آدم لطیف باشه، از هوا هم می‌تونه تشخیص بده هرکسی چی‌کاره‌س. روایت داریم که می‌گه استغفار کنین تا بوی بد گناهای شما دیگران رو آزرده نکنه.» بعد مثالی زد که هنوز با تمام جزئیات در ذهنم مانده: «اگه جمعی باشن که همه پیاز خورده‌ن، اون کسی که پیاز نخورده بوی بد رو می‌فهمه. اگر جمعی گناهکار باشن، اون‌که گناه نکرده بوی بد گناه دیگران رو می‌فهمه. همهٔ کارای ما توی دنیا رنگ‌وبو داره و صورت ملکوتیش در عالم برزخ آشکار می‌شه.»

«حضرت علی (ع) می‌فرماین: تندخویی نوعی جنونه. هرکدوم از ما وقتی عصبانی می‌شیم، دیگه نمی‌فهمیم چی‌کار می‌کنیم و چی می‌گیم. بعضیا هرچی دم دستشون باشه پرت می‌کنن. توی همین عصبانیت، آدم کشته می‌شه، آبروها برده می‌شه و ممکنه هزار جنایت بشه. و این واقعاً یه نوع دیوونگیه.»

اکثر مکاشفات اولیای الهی توی قبرستونا بوده. یه پیشنهاد می‌دم، همه گوش کنین و عمل کنین ایشالا. برین قبرستون، چشمتون رو ببندین و تصور کنین یکی از این قبرا قبر خودتونه. چی‌کار می‌کنین؟ بهترین کاری که می‌تونین انجام بدین اینه که برین و سر قبر خودتون فاتحه‌ای بخونین و شاید اشکی بریزین. روایت داریم که «موتوا قبل أن تموتوا». یعنی قبل از این‌که بمیرین، بمیرین. قبل از این‌که مرگ به‌سراغمون بیاد، باید خودمون رو بکشیم. یعنی هوای نفسمون رو و غفلت‌هامون رو بکشیم.

«اگه آدم لطیف باشه، از هوا هم می‌تونه تشخیص بده هرکسی چی‌کاره‌س. روایت داریم که می‌گه استغفار کنین تا بوی بد گناهای شما دیگران رو آزرده نکنه.» بعد مثالی زد که هنوز با تمام جزئیات در ذهنم مانده: «اگه جمعی باشن که همه پیاز خورده‌ن، اون کسی که پیاز نخورده بوی بد رو می‌فهمه. اگر جمعی گناهکار باشن، اون‌که گناه نکرده بوی بد گناه دیگران رو می‌فهمه. همهٔ کارای ما توی دنیا رنگ‌وبو داره و صورت ملکوتیش در عالم برزخ آشکار می‌شه.»

«اما، بچه‌ها، همدم ما توی قبر تلاوت قرآنه. چراغ توی قبرمون نماز شبه. فرش هم عمل صالحه. پول و سرمایهٔ ما کلمهٔ توحیده و گفتن لا اله الّا الله. پادزهر هم صدقه دادن در راه خداس.»

همه‌ش یاد حرف شما بودم که گفتی جون دادن مثل کشیدن دندونه، اونم بدون بی‌حسی.